Teelthandleiding zaaiuien: onkruidbestrijding

De ui is een gewas met een trage beginontwikkeling en vormt relatief weinig blad waardoor het gewas lange tijd open blijft. De onkruidbestrijding blijft daardoor ook lange tijd aandacht vragen. In uien kunnen onkruiden op mechanische, thermische en chemische wijze worden bestreden. De chemische onkruidbestrijding is in de meeste teelten het uitgangspunt. Omdat wortelonkruiden en aardappelopslagplanten moeilijk te bestrijdenzijn, moet deze in de voorgaande teelten of in de voor-opkomstfase plaatsvinden. Voor een succesvolle onkruidbestrijding is een regelmatig, goed bezakt en vlak zaaibed van groot belang. Hierdoor wordt een gelijktijdige opkomst van het onkruid en een uniforme ontwikkeling bevorderd. Vroeg zaaien van uien kan de onkruidbestrijding bemoeilijken doordat de uien traag starten en vaak langzaam groeien. De inzet van herbiciden dient tot een minimum beperkt te blijven. Niet alleen gezien de kosten en de schadelijke effecten ten aanzien van het milieu, maar vooral ook om een ongestoorde groei van de uien te bevorderen. Grofweg kan er een onderscheid gemaakt worden tussen een bespuiting vóór opkomst van het gewas en bespuiting op een groeiend gewas. In de voor-opkomstfase zijn zowel bodemherbiciden als contactherbiciden te gebruiken. Na opkomst van het gewas moeten meestal nog enkele onkruidbestrijdingen plaatsvinden. Bij deze bespuitingen speelt het gewasstadium een belangrijke rol. Onlangs is een nieuwe methode van onkruidbestrijding geïntroduceert nl. MLHD (Minimum Letale Herbicide Doseringsmethode). Omdat de toelating van chemische middelen regelmatig verandert, wordt op de middelenkeuze hier niet verder ingegaan. Trefwoorden: PPO-agv, akkerbouw, gewasbescherming, geïntegreerde bestrijding, uien, onkruidbestrijding, vollegrondsgroententeelt, geintegreerde teelt, gewasbescherming, zaaiuie