Lachgasemissie bij graslandvernieuwing in voor- of najaar; resultaten van een éénjarige meetcampagne

Jaarlijks wordt in Nederland ongeveer 10% van alle grasland gescheurd en opnieuw ingezaaid met gras of met andere gewassen. Als gevolg hiervan komen relatief grote hoeveelheden stikstof vrij waarvan een deel uitspoelt als nitraat of denitrificeert en verloren gaat. Dit verlies is afhankelijk van het tijdstip van scheuren en van het volggewas. Het is onduidelijk hoeveel van de stikstof die verloren gaat wordt omgezet in lachgas. In het voorliggende rapport worden de resultaten gepresenteerd van metingen die gedurende een volledig jaar zijn uitgevoerd binnen een veldexperiment naar graslandvernieuwing. Het experiment is uitgevoerd op een drietal locaties: Nij Bosma Zathe (zeeklei), Aver Heino (natte zandgrond; beekeerd) en Cranendonck (droge zandgrond; veldpodzol). Het doel van de meetcampagne was om de lachgasemissie te bepalen die het gevolg is van verschillende manieren van graslandvernieuwing bij verschillende bemestings-niveaus en grondsoorten. Het tijdstip waarop de graslandvernieuwing werd uitgevoerd beïnvloedt de emissie, maar het effect was niet consistent in de verschillende gronden. Het advies om tot scheuren in het voorjaar over te gaan om de vrijkomende stikstof zo veel mogelijk te benutten voor het volggewas blijkt niet a-priori gunstig voor de emissie van N2O en behoeft nuancering. De gegevens worden in de herinzaaiwijzer ingebouwd en op deze manier bij ondernemers onder de aandacht gebracht in termen van advies in het kader van goede landbouw praktijk. (http://www.pv.wur.nl/index.asp?producten/software/websoftware/herinzaaiwijzer/index.asp