Soortbeschermingsplannen; ecologische en juridisch-bestuurlijke voorwaarden voor duurzame instandhouding van Annex-IV soorten uit de Habitatrichtlijn

De Nederlandse, op Europese Vogel- en Habitatrichtlijn gebaseerde, natuurregelgeving is verdeeld in soortenbeleid (Flora- en faunawet) en gebiedenbeleid (Natuurbeschermingswet), met als doel behoud en ontwikkeling van biodiversiteit. Het `Meerjarenprogramma uitvoering soortenbeleid¿ regelt opstelling van soortbeschermingsplannen (SBP¿s). Uitvoering stuit op juridische- (onduidelijkheid rechtstermen, ecologische begrippen en status SBP), wetgevingtechnisch-bestuurlijke- (complexe regelgeving, geen integratie van sturingsinstrumenten en inrichtingseisen), en ecologische (achteruitgang soorten, gebrek toetsbare normen) knelpunten. Dit rapport adviseert daarom beleidsregels op te stellen, die gebaseerd zijn op en verwijzen naar SBP¿s, actief en passief soortenbeleid integreren, en SBP¿s een juridische status verlenen. Hiervoor is ecologische kennis nodig (duurzame kerngebieden, normen duurzame instandhouding, ecologische betekenis gunstig¿ staat criterium, inrichtingseisen soorten), die in een SBP dient te zijn opgenomen