Linking emissions trading systems:A law and economics analysis

Emissiehandelssystemen zijn een mechanisme om de externe kosten van vervuiling te internaliseren. De afgelopen 10 jaar is het aantal emissiehandelssystemen sterk gegroeid. Sinds de Europese Unie (EU) in 2005 het grootste emissiehandelssysteem van de wereld (ETS) heeft gelanceerd, is het aantal systemen tot 18 gestegen. In 14 landen wordt aan plannen voor de lancering van in totaal 17 emissiehandelssystemen gewerkt. Met de stijging van het aantal ETS's, is het koppelen van ETS’s vanaf de vroege jaren 2000 belangrijker geworden. Het koppelen van emissiehandelssystemen maakt handel tussen de systemen mogelijk en leidt tot een kostenreductie. In dit proefschrift wordt op basis van een rechtseconomische analyse beoordeeld of de koppeling van verschillende ETS's met elkaar de kosten- en milieueffectiviteit van de koolstofmarkt kan bevorderen.The past decade saw the proliferation of emissions trading as a mechanism of internalising the external costs of pollution. Since the European Union (EU) launched the world’s largest emissions trading system (ETS) in 2005, the number of ETSs in force has risen to 18 by 2017. Seventeen ETSs in 14 countries are either scheduled to commence or are under consideration. With the rise in the number of ETSs, linking ETSs has been gaining traction since the early 2000s. Linking ETSs establishes inter-system trading in emissions rights between the linking-partner ETSs and allocates emissions abatement to wherever it could be achieved at the least possible abatement cost. This dissertation assesses, following a law and economics perspective, how linking ETSs with different design features could affect cost-effectiveness and environmental effectiveness of the resulting carbon market