Family planning programme implementation:Differences in Contraceptive Prevalence Rates across Local Government Authorities in Tanzania

In deze studie staat de vraag centraal of wijze waarop het beleid omtrent gezinsplanning wordt geïmplementeerd geografische verschillen in het gebruik van anticonceptie in Tanzania kan verklaren. Om deze vraag te beantwoorden is documentstudie verricht, zijn interviews gehouden en is de praktijk van zorgverlening geobserveerd. Aan de hand van deze bronnen is het proces van beleidsimplementatie, vanuit het centrale beleid, tot het lokale beleid en uiteindelijk de zorgverlening in de zorgcentra gereconstrueerd. De dataverzameling richtte zich op twee regio’s (Kilimanjaro en Mara), met een hoog respectievelijk laag gebruik van anticonceptie. In deze regio’s zijn steeds twee districten geselecteerd (Moshi Municipal Council en Moshi District Council, respectievelijk Musoma Municipal Council en Musoma District Council). In elk van de districten zijn zorgcentra geselecteerd waar de uiteindelijke zorgverlening, in de zin van voorlichting over het gebruik van anticonceptie aan de vrouwen, is gereconstrueerd. De gegevens duiden inderdaad op een verschil ten aanzien van de implementatie van het beleid tussen de beide regio’s. Het blijken echter niet zozeer de lokale overheden te zijn die heir een belangrijke rol spelen, zoals wel was verondersteld. In praktische zin zijn het vooral de non-gouvernementele organisaties die zorgen voor implementatie van het beleid. Deze ngo’s richten zich rechtstreeks tot de zorgcentra, en voorzien in opleiding van medewerkers en verstrekken informatie in de vorm van protocollen en richtlijnen. De aandacht van de ngo’s is echter versnipperd: sommige regio’s ontvangen meer hulp en ondersteuning dan andere regio’s. De conclusie is dat het verschil in gebruik van anticonceptie wel wordt beïnvloed door training en ondersteuning van medewerkers, maar dat de overheid daar nauwelijks aan bijdraagt. De implementatie van het beleid ten aanzien van gezinsplanning – en dus ook het gebruik van anticonceptie – is vooral afhankelijk van de ondersteuning die non-gouvernementele organisaties de zorgverleners bieden.The main objective of the study is to analyse the role of the family planning programme implementation process as a contribution to explaining geographical differences in contraceptive prevalence rate (CPR) in Tanzania. Data on implementation practices were collected through different documents, interviews and observations. Those data were analysed by content analysis, narrative analysis and phenomenological analysis to process stories collected in in-depth interviews, client exit interviews and from observations. The quality of the services delivered was compared in two regions (Kilimanjaro and Mara) and four local authorities, Moshi municipal council, Moshi district council, Musoma municipal council and Musoma district council. The findings show that there were indeed differences in implementation practices between Mara region with a low-level CPR and Kilimanjaro region with a high CPR. The implementation of the family planning programme was not intergovernmental, as hypothesised. Rather it was inter-professional. The NGO’s make professional short cuts by directly training local staff in the guidelines and protocols, circumventing local planning activities. However, these services of NGO’s are distributed rather haphazardly; some regions are aided much better than othersSo the general answer emerging from this study to the question why there are such differences in CPR between regions is putting the training and support of health workers in the centre. These findings suggest that in general the training and quality of personnel and the role of the NGO’s in fostering training and quality are the components that loom large in explaining differences in implementation and thus in CPR