Construction of discard estimates from survey and market samples

De meeste bestandschattingen van visbestanden in de Noordzee, waaronder die van schol en tong, zijn momenteel gebaseerd op aangevoerde vis in plaats van gevangen vis. Discarding is het proces waarbij een deel van de vangst (meestal de ondermaatse exemplaren) direct op zee weer overboord wordt gezet. De overleving van vissen die weer overboord zijn gezet (discards) is erg laag. Het niet meenemen van discards in een bestandsschatting zou een behoorlijke onderschatting van de visserijsterfte kunnen veroorzaken, met name op de jongste leeftijden. Dit zou kunnen leiden tot systematische afwijking in de vangstvoorspellingen.Most stock assessments in the North Sea, like those of plaice and sole, are currently based on catch statistics of landings into ports and not on the catch by the fleets. Discarding is the process where part of the catch (usually undersized fish) is thrown back into the sea immediately after being caught. The survival of discarded fish is very low. Not taking discards into account in a stock assessment could lead to underestimation of the fishing mortality, mostly on the youngest ages. This could lead to systematic differences in catch forecasts and errors in the estimation of incoming year classes