Ontwikkeling van een resistentietoets voor leliemozaiekvirus in lelie

Van de in lelie bekende virussen veroorzaakt het leliemozaïekvirus (LMoV) de meeste directe en indirecte schade (verminderde kwaliteit als snijbloem, verlies in bolopbrengst, kosten van keuringen en beheersingsmaatregelen). Uit eerder onderzoek was bekend dat er in het leliesortiment resistentie tegen LMoV voorkomt. Resistentie tegen LMoV biedt mogelijkheden om tot een beperking te komen in het gebruik van chemische middelen, die gebruikt worden bij de virusbestrijding. Doel van het onderzoek was de ontwikkeling van een betrouwbare toetsmethode voor het bepalen van de mate van resistentie van lelies tegen LMoV. Het onderzoek was gericht op drie onderdelen: 1. Welke inoculatiemethode geeft de meest betrouwbare informatie over de mate van resistentie, 2. Welk virusisolaat (bronmateriaal) is het meest geschikt voor het bepalen van de virusresistentie voor cultivars uit de diverse leliegroepen, 3. Welke cultivars uit de diverse groepen zijn het meest geschikt om als referentie te dienen bij het bepalen van de mate van resistentie van een nog onbekende cultivar/selectie/kruisingsouder. Voor het bepalen van de mate van resistentie bij Aziaten zijn cultivars als Vivaldi en Gironde goed te gebruiken als vatbare referentiecultivars, bij Oriëntals Simplon en Star Gazer en bij Longiflorums bijv. Gelria. Bij de Aziaten zijn de cultivars Elite, Madras en Cordelia resistent gebleken tegen LMoV. Monte Negro is weinig vatbaar, vrijwel resistent. De cultivars Gironde en Vivaldi zijn zeer vatbaar. Bij de Oriëntals is er meer variatie tussen de vijf geteste cultivars. Simplon en Star Gazer zijn erg vatbaar, Casa Blanca en Siberia matig en Mero Star weinig vatbaar. Bij de Longiflorums zijn de drie gebruikte cultivars erg vatbaar. In Oriëntals en Longiflorums is nog geen volledige resistentie tegen LMoV vastgesteld