From ditch to delta : nutrient retention in running waters

Beken en rivieren transporteren nutriënten (vooral stikstof en fosfor), afkomstig van puntbronnen en diffuse lozingen, naar benedenstrooms gelegen meren en kustwateren. Dit leidt tot eutrofieringsverschijnselen in veel gebieden. Maar niet alle nutriënten die worden geloosd bereiken uiteindelijk de benedenstroomse wateren. Tijdens het transport vinden allerlei processen plaats, waardoor een aanzienlijk deel van de nutriënten wordt omgezet of vastgelegd in biomassa en het sediment. Het totaal van deze verwijderingsprocessen wordt aangeduid met de term retentie. Voor het voorspellen van het effect van maatregelen om de lozingen te verminderen (emissiereductie) is het noodzakelijk om kwantitatief inzicht te hebben in de nutriëntenretentie. Daarnaast draagt kennis van de sturende factoren bij aan het ontwikkelen van ingrepen om de retentie te stimuleren. Het algemene doel van het onderzoek in dit proefschrift is het belichten van de lotgevallen van stikstof en fosfor in stromende wateren. Tevens wordt beoogd methoden te ontwikkelen om retentie te kunnen schatten en om ingrepen in wateren en stroomgebieden te kunnen beoordelen op hun effecten op nutriëntenvrachten. Eutrofiering is een van de belangrijkste bedreigingen voor de biodiversiteit en het functioneren van het ecosysteem in Europese oppervlaktewateren. Overmatig gebruik van meststoffen in de landbouw wordt algemeen beschouwd als belangrijke veroorzaker van eutrofiering, maar het stellen van gebruikslimieten voor meststoffen om het water te beschermen zijn nog steeds onderwerp van wetenschappelijke en politieke discussie