Veilig voedselgedrag van consumenten op schaal

Voedselveiligheid hangt voor een groot deel af van consumentengedrag. Het meeste eten wordt thuis klaargemaakt, en fouten daar kunnen bepalend zijn voor de volksgezondheid en voedselveiligheid. Consumentengedrag is lastig te reguleren door voedselveiligheidswetgeving en epidemiologische modellen omdat we thuis geen controle toelaten. Door simpelweg te registreren wat mensen goed en fout doen, kun je voedselveiligheidsgedrag wel bestuderen, maar de verschillende niveau’s in gedragingen blijven zodoende buiten beeld. Bijvoorbeeld: het vakkundig gebruik van een vleesthermometer (lastiger dan je denkt, en als je het verkeerd doet breng je bacteriën naar het midden van je lapje vlees) hangt af van het bezit van zo’n ding (bijna niemand in Nederland, in Noorwegen heeft vrijwel elk gezin een vleesthermometer). De Nederlandse consument vindt een vleesthermometer overbodig en lastig in gebruik. Aan de andere kant heb je misschien wel eens het televisieprogramma De Smaakpolitie gezien, waar keurmeester Rob Geus de meest smerige studentenkeukens laat zien. Het opstapelen van vieze, schimmelende afwas gaat de meeste mensen gelukkig te ver. Het voldoen aan minimale eisen ten aanzien van een schone en veilige keuken en voeding kunnen we daarom ook als voor de hand liggend gedrag beschouwen