Gebruikershandleiding Simulatiemodel lichtuitstoot

Er is een simulatiemodel voor lichtuitstoot ontwikkeld om tuinders te ondersteunen in hun keuzemogelijkheden op het gebied van belichten en lichtuitstoot. Het model maakt de gevolgen inzichtelijk van (strengere) regelgeving op het kasklimaat en de productie. In de intensieve glastuinbouw worden in de laatste jaren steeds meer kassen verlicht door middel van assimilatiebelichting. Belichten is voor de tuinders vaak een noodzaak met betrekking tot de afzetmarkt en de trend van de laatste jaren laat zien dat niet alleen het belichte areaal toeneemt maar ook de belichtingsintensiteit. Vooral in traditioneel landelijke gebieden waar het relatief donker is, valt de lichtuitstoot van kassen extra op en is ongewenst voor omwonenden en flora en fauna. Aanleiding voor LTO Nederland en de Stichting Natuur en Milieu om in 2004 een convenant af te sluiten: het "Besluit Glastuinbouw". Hierin staan voorschriften om lichthinder door assimilatiebelichting te beperken. Sindsdien wordt het convenant regelmatig aangescherpt. Voor tuinders heeft het beperken van de lichtuitstoot direct gevolgen voor het klimaat in de kas en daarmee hun energieverbruik en productie. Dit komt omdat bij het lichtdicht maken van de kas minder goed geventileerd kan worden waardoor de temperatuur en luchtvochtigheid kunnen oplopen. Om zo goed mogelijk te telen en tegelijkertijd onder de lichtuitstootnorm te blijven moeten tuinders een optimum zien te vinden tussen zaken zoals het type schermdoek, de schermregeling, de belichtingsstrategie en klimaatinstellingen. Het Simulatiemodel lichtuitstoot is ontwikkeld door Wageningen UR Glastuinbouw, in samenwerking met het Projectbureau Westergozone (namens Waddenkas) en E kwadraat advies en is gefinancierd door de Provincie Friesland