De eeuw van het debat:De ontwikkeling van het publieke debat in Nederland en Engeland, 1800-1920

Lange tijd waren publieke debatten in Nederland droog en zakelijk. Men vond dat het ook zo hoorde. Datwas in Groot-Brittannië heel anders. Daar kregen debaters veel meervrijheid en werd debatteren tot een ware kunst verheven. Geen middel werd ergeschuwd om tijdens een debat het effect van het betoog te verhogen. Hoe thea¬traler hoe beter. Waar komen die twee volkomen verschillende opvattingen overwat een goed debat is vandaan? En welk effect hebben ze gehad op de ontwik¬keling van de politiek? Voor het antwoord hierop gaat Jaap van Rijn terug naar de negentiende eeuw, toen in beide landen debatingclubs ont¬stonden. In Groot-Brittannië waren er clubs voor alle rangen en Standen. Mensen die tot clan toe weinig met politiek te maken hadden gehad, raakten daar betrokken bij de parlementaire democratic en het publieke debat, en veel politici kregen hier hun training. In Nederland was de debatingclub juist een zaak van de liberate elite, die een hoge kwaliteit van het publieke debat wilde waarborgen en `de gewone man' er dus niet bij betrok. Daarmee was de debatingclub in beide landen een plaats waar men het politieke spel leerde spelen en waar het publieke debat een vorm kreeg waar we vandaag de dug nog steeds mee te maken hebben. Vandaar de verontwaardiging en verwarring in ons land toen Pim Fortuyn en Geert Wilders de ongeschreven regels van het publieke debat doorbraken en daarmee opnieuw de vraag opriepen wat nu eigenlijk dejuiste manier is om een debat te voeren