Monitoring van ecologische risico’s bij actief bodembeheer van slootdempingen in de Krimpenerwaard

In de Krimpenerwaard liggen circa 6500 slootdempingen en vuilstorten. Het dempingsmateriaal bevat<br/>regelmatig verontreinigingen, zodat voor de hele regio sprake is van een geval van ernstige<br/>bodemverontreiniging. Het gebiedsgericht bodembeheerplan voorziet in het afdekken van de<br/>verontreinigde slootdempingen met gebiedseigen schone grond. De effectiviteit van de sanering wordt<br/>geëvalueerd op basis van monitoring van ecologische risico’s. Dit rapport beschrijft de resultaten van<br/>de T1-monitoring, waarin in een relatief korte tijd na afdekken (twee tot vier jaar) de effectiviteit van<br/>de maatregel wordt beoordeeld. De saneringsmaatregel blijkt de meeste nadelige effecten van de<br/>slootdemping op soortensamenstelling en aantallen regenwormen te hebben weggenomen. De<br/>gehalten zware metalen in twee onderzochte regenwormsoorten zijn na sanering over het algemeen<br/>lager dan de gebiedseigen referentie in de T0-monitoring. De saneringsmaatregel is dus op de korte<br/>termijn effectief om de risico’s voor doorvergiftiging van zware metalen terug te brengen tot<br/>gebiedseigen niveau. De PCB-gehalten in de twee soorten regenwormen vertonen veel variatie tussen<br/>de jaren. De tendens is dat de gehalten in dempingmonsters lager zijn dan in referentiemonsters.<br/>Vanwege de grote variatie en het beperkt aantal onderzochte locaties zijn deze conclusies alleen met<br/>voorzichtigheid te trekken. Het PCB-gehalte in mollen bleek ook sterk variabel, in ruimte en in tijd.<br/>Mollen die in de T1-monitoring gevangen zijn op afgedekte Shredder en Huishoudelijk afval<br/>dempingen hebben significant hogere PCB-gehalten dan de dieren op de referentiepercelen. Het<br/>afdekken van de demping heeft voor deze dempingcategorieën de ecologische risico’s onvoldoende<br/>weggenomen. De effectiviteit op langere termijn met betrekking tot het al dan niet optreden van<br/>herverontreiniging als gevolg van bioturbatie en capillaire opstijging werd niet onderzoch