Springstaartgemeenschappen (Hexapoda: Collembola) als indicator voor blauwgraslandbodems rond de Moerputten

In het kader van onderzoek naar de ontwikkeling van blauwgraslanden in<br/>de omgeving van Den Bosch is een vijftal blauwgraslanden bemonsterd op<br/>springstaarten. Deze blauwgraslanden hebben een goede natuurkwaliteit<br/>maar verschillen in bodemtype en -vochtigheid. De verzamelde gegevens<br/>dragen in grote mate bij aan de kennis over de springstaartgemeenschappen<br/>van blauwgraslanden, die vanwege hun kwetsbaarheid weinig bemonsterd<br/>worden. Er werden 42 soorten waargenomen. Twee soorten, Lepidocyrtus<br/>ruber en Parisotoma notabilis, besloegen samen ruim zestig procent van het<br/>totale aantal aangetroffen individuen. De aantallen van deze soorten in<br/>onze monsters zijn opmerkelijk. Daarom is van beide soorten in dit artikel<br/>een ecologische beschrijving gegeven. Op basis van het voorkomen in de<br/>hier onderzochte gebieden en aanvullend literatuuronderzoek bevestigen<br/>we het beeld van L. ruber als specialistische soort van vochtige (half)<br/>natuurlijke graslanden. Parisotoma notabilis bleek binnen deze studie een<br/>sterke indicatorsoort te zijn voor de droge, zandige percelen. Buiten het<br/>studiegebied is zijn waarde als indicatorsoort echter twijfelachtig, omdat het<br/>een zeer eurytope soort is. De dichtheid aan springstaarten in de drogere,<br/>weinig verstoorde gebieden is bijzonder hoog te noemen voor graslanden,<br/>namelijk zo’n 80.000 individuen per m2. Dit is een indicatie voor een goede<br/>bodemontwikkeling. Uit het onderzoek komen groepen springstaarten<br/>naar voren die binnen deze graslanden indicatief zijn voor de mate van<br/>verdroging, verstoring en bodemtype. De hier verzamelde gegevens kunnen<br/>worden ingezet in monitoringprojecten om natuurontwikkeling in nieuwe<br/>blauw- en schraalgraslanden te volgen