Het geluid als een innerlijke beweging in de overdracht van een ervaring in de film: een fenomenologische benadering

In deze dissertatie wordt de eigenheid van het geluid in de overdracht van een ervaring in film onderzocht vanuit de opvatting dat de waarneming van een film een actief gebeuren is. De toeschouwer/luisteraar richt zijn aandacht vanuit een beleefd en belichaamd luisteren en brengt hiermee zijn eigen coherentie van de film tot stand. De cineast kan door precieze keuzes een ervaring overdragen en de waarneming van een film sturen : door de keuzes van de geluiden die hij wel of niet laat horen, door de nuances in de geluiden zelf , door de opbouw van auditieve ruimtes, de compositie van geluiden en ten slotte door de mixage. Niet alleen een geluid toevoegen of wegnemen maar ook een kleine nuance in het geluid zelf, kan een grote impact hebben op de beleving en de waarneming van een film. Dit onderzoek wil juist dat aspect in het geluid van een film dat niet onmiddellijk wordt waargenomen, maar dat bepalend en motiverend kan zijn voor de filmwaarneming in haar geheel, bespreekbaar maken en zo een bijdrage leveren tot de filmtheorie en tot de artistieke filmpraktijk