Niertransplantatie bij adolescenten: ethisch dilemma

Niertransplantatie wordt gezien als de eerstekeuzebehandeling bij jongeren en adolescenten met irreversibel nierfalen. Chronische nierinsufficiëntie bij kinderen heeft belangrijke repercussies voor hun groei en ontwikkeling. Transplantatie biedt hiervoor een oplossing, dit in tegenstelling tot nierfunctievervangende therapie. Pre-emptieve transplantatie is de optimale behandeling voor jongeren met terminaal nierfalen. De keerzijde van de medaille is het belangrijke percentage laattijdige rejecties. Therapieontrouw is hiervan de belangrijkste oorzaak en treedt vooral op bij tieners en jongvolwassenen. Toch is dit niet de enige factor. De transitie van pediatrische zorg naar een volwassen eenheid wordt beschouwd als een belangrijke risicofactor voor een verlies van follow-up. Omgevings- en sociale factoren beïnvloeden mee de therapietrouw. Sommige onderzoekers stellen dat het vermijden van nierfunctievervangende therapie door pre-emptieve transplantatie beduidend bijdraagt tot de verhoogde therapieontrouw, met afstoting van het orgaan als gevolg. De negatieve effecten van dialyse hebben echter een te grote impact op het verdere leven van de patiënt, waardoor het ethisch onverantwoord is om adolescenten moedwillig aan de dialyse te brengen. Een grondige voorbereiding op de transplantatie, permanente educatie van de patiënt voor de transplantatie en een nauwkeurige follow-up van potentiële risicofactoren zijn allemaal middelen om laattijdige rejectie te voorkomen