Draagmoederschap: een eeuwenoude voortplantingstechniek in een juridisch niemandsland: is er nood aan een wettelijk kader?

Draagmoederschap is een voortplantingstechniek waarbij een vrouw een kind draagt voor een wensouder of -koppel. Van laagtechnologisch draagmoederschap is sprake als de vrouw ook de genetische moeder van het kind is en van hoogtechnologisch draagmoederschap wanneer, via ivf, het embryo gevormd uit de gameten van beide wensouders wordt ingeplant in de draagmoeder. Het wordt in zeer uitzonderlijke gevallen gezien als een laatste optie voor mensen die door afwezigheid van een uterus geen genetisch verwante kinderen kunnen krijgen. De techniek is omstreden en in België is daarvoor nog steeds geen wettelijk kader voorzien. Dit artikel geeft een overzicht van de medische, juridische, ethische en maatschappelijke verwikkelingen van draagmoederschap alsook een overzicht van de evolutie en huidige wetgeving in de VS, het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Frankrijk. Draagmoederschap blijkt in bepaalde uitzonderlijke gevallen en mits strikte indicatiestelling een succesvolle behandeling voor infertiliteit. Deze voorwaarden blijven echter een discussiepunt. Daarom lijkt het wenselijk zo snel mogelijk een wettelijk kader te voorzien om draagmoederschap uit de clandestiniteit te halen en misbruik te voorkomen