Diabetische nefropathie: preventie

Het opsporen van chronische nierschade (CNS) bij patiënten met diabetes mellitus (DM) kan eenvoudig worden uitgevoerd door een bepaling van de albuminurie en het serumcreatinine. Uit deze laatste waarde kan de glomerulairefiltratiesnelheid geschat worden (eGFR). Patiënten met CNS worden ingedeeld in vijf verschillende stadia naargelang van de albuminurie en de eGFR. Zij vertonen een hogere cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit. Angiotensineconverterend-enzymremmers (ACEI’s) verminderen de cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit, alsook de kans op CNS stadium 5 (eGFR < 15 ml/min/1,73m2). Angiotensinereceptorblokkers (ARB’s) vormen een alternatief. De stijgende incidentie van DM met CNS stadium 5 wordt toegeschreven aan een falende preventie, een toename van de prevalentie en een langere levensverwachting van patiënten met diabetes mellitus type 2 (DM2). Het opsporen en preventief behandelen van albuminurie wordt onvoldoende uitgevoerd, hoewel het de progressie van CNS kan vertragen. Recente inzichten in de moleculaire pathogenese van diabetische nefropathie (DN) leiden tot de ontwikkeling van nieuwe farmaca en tonen aan dat middelen die inwerken op het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) buiten de hemodynamische effecten ook antifibrotische en anti-inflammatoire effecten vertonen die de progressie van CNS vertragen