Anti-K-antistoffen bij de zwangere: belang van strikte follow-up van de foetus en de neonaat

Anti-K-antistoffen kunnen leiden tot ernstige hemolytische ziekte bij de foetus en de neonaat (HZF/N). Het feit dat naast immuunafbraak van rode bloedcellen (RBC) ook onderdrukking van de foetale erytropoëse een rol speelt in de pathogenese, maakt de diagnose, de aanpak en de opvolging bij anti-K-alloantistoffen enigszins afwijkend in vergelijking met andere onregelmatige antistoffen. Een 36-jarige zwangere vrouw werd verwezen naar een tertiair ziekenhuis wegens foetale cardiomegalie en ascites. Een analyse van het maternale bloed toonde de aanwezigheid van anti-K-antistoffen. Een uitgebreid echografisch onderzoek, waaronder een dopplermeting van de pieksystolische snelheid ter hoogte van de arteria cerebri media (MCA-PSV), wees op hydrops foetalis als gevolg van ernstige foetale anemie. De foetus kreeg vier intra-uteriene transfusies (IUT’s). Bij de geboorte was er geen anemie. Het postnatale verloop leek onverwikkeld. Een laboratoriumanalyse toonde aanvankelijk enkel uitgesproken reticulocytopenie. Na enige tijd ontwikkelde er zich toch neonatale anemie, waarvoor er twee RBC-transfusies nodig waren. Deze casus illustreert het belang van een vroegtijdige doorverwijzing en een strikte opvolging van zwangere vrouwen met gekende of nieuw gediagnosticeerde anti-K-antistoffen. Daarenboven wordt aangetoond dat alle aangetaste pasgeborenen, ongeacht het klinische verloop, na de geboorte zorgvuldig opgevolgd moeten worden. Deze aanpak heeft een belangrijke impact op de foetale en de neonatale prognose