Neuropsychological functioning in children with a surgically corrected congenital heart disease

Door een enorme vooruitgang in de pediatrische hartheelkunde over de laatste 35 jaren, worden we geconfronteerd met een steeds groter wordende groep kinderen met een aangeboren hartafwijking (AHA). Ondanks de toegenomen overlevingskansen, blijft morbiditeit echter een grote zorg. Aangeboren hartafwijkingen worden immers geassocieerd met neurologische tekorten en een ontwikkelingsachterstand. De mid-term functionele status van het kind blijft tot hiertoe echter onbekend. We onderzochten het neuropsychologische profiel, het gedrag, de emotionele beleving en zelfperceptie van kinderen met een chirurgisch gecorrigeerde AHA 6 tot 12 jaar postoperatief door ze te vergelijken met een gezonde controlegroep. We weerhouden bij kinderen met een AHA een neuropsychologisch profiel dat voornamelijk milde motorisch tekorten vertoont alsook discrete taalproblemen. Aandacht -en executief functioneren, mede als het geheugen blijken, hoewel in mindere mate, eveneens betrokken. Ouders van kinderen met een AHA beschrijven hun kinderen als minder schoolbekwaam, ze halen minder goede schoolresultaten en het overdoen van een schooljaar komt meer voor in deze groep. Op een cognitieve klachtenlijst rapporteren de ouders van AHA kinderen meer aandacht- en geheugenproblemen, alsook een minder goede grove motoriek. Op gebied van gedrag vertonen deze kinderen volgens hun ouders meer sociale en aandachtsproblemen, en eveneens meer agressief gedrag. Uit zelfrapportering door de kinderen leiden we af dat er geen verschil is in het zelfconcept van de kinderen met AHA ten opzichte van gezonde controlekinderen op gebied van schoolse vaardigheden, sociale aanvaarding, sportieve vaardigheden en met name motoriek, uiterlijk, gedrag en zelfwaardering. Ze rapporteren geen verhoogde angst, maar wel meer depressieve symptomen dan gezonde controlekinderen. Deze beschrijving van de volledige functionele status van kinderen met een chirurgisch gecorrigeerde AHA 6 tot 12 jaar postoperatief, biedt mogelijkheden om gespecialiseerde interventies op te zetten aangepast aan de noden van het kind en de familie. Op deze manier kan de functionele status van het kind verbeteren. De oorzaak van deze functionele tekorten moet verder worden bestudeerd en moet zowel pre-, peri- als postoperatieve variabelen opnemen. Hoogst waarschijnlijk veroorzaakt een combinatie van factoren negatieve resultaten op langere termijn. De studie bekrachtigt ook het gebruik van ouderlijke vragenlijsten en wijst op de nood aan een multidisciplinaire aanpak van de follow-up van kinderen met een AHA. Enkel op deze manier kunnen problemen vroeg worden geïdentificeerd en aangepakt wat zal leiden tot een verbeterde levenskwaliteit bij kinderen met AHA