Genetisch geïnspireerde toekomstperspectieven voor de therapie van het neuroblastoom

Recente genoomwijde mutatieanalysen van verschillende tumorentiteiten hebben een schat aan nieuwe informatie en vele verrassende ontdekkingen opgeleverd met vaak een directe impact op het therapeutische beleid. Voor pediatrische maligniteiten is echter gebleken dat de mutatiefre- quentie een stuk lager ligt dan bij tumoren bij volwassenen. Nochtans leiden deze nieuwe gegevens ook tot nieuwe inzichten in het ontstaansproces van tumoren bij kinderen en duiken er nieuwe mogelijkheden op voor therapeutisch ingrijpen. Het neuroblastoom, een vaste tumor van het ont- wikkelende sympathische zenuwstelsel, neemt hierbij een bijzondere plaats in. De prognose is immers – ondanks zeer intensieve multimodale therapie – nog steeds ongunstig voor kinderen met een hoogrisicotumor die ouder dan achttien maanden zijn bij de diagnose. De laatste jaren zijn er belangrijke nieuwe inzichten verworven in de genetische defecten die aan de basis liggen van het ontstaan van het neuroblastoom en werden ook op genoomwijde schaal de DNA-mutaties in kaart gebracht. Naast de reeds lang gekende amplificatie van het MYCN-gen en de typische patronen van structurele chromosomale afwijkingen blijken activerende mutaties in het ALK-gen de enige vaak voorkomende afwijkingen te zijn in het neuroblastoomgenoom. Andere, minder vaak voorkomende mutaties lijken zich echter te concentreren in een aantal biologische signaalwegen die belangrijk zijn voor de ontwikkelende zenuwcel. In dit artikel wordt er een over- zicht gegeven van de meest recente stand van zaken, alsook van de nieuwe perspectieven voor klinische interventie en therapie