Historie, kritiek en ontwerp: stadsontwerp en maatschappelijke ontwikkeling

Het recentelijk breed gevoerde architectuur- en stedebouwdebat stelt de herprofilering van de vakdiscipline en de herbezinning met betrekking tot het stedelijke ontwerp in het centrum van de belangstelling. Geïnspireerd door het post moderne denken slaagt dit debat er evenwel nauwelijks in een vruchtbaar alternatief tot ontwikkeling te brengen. Dat lijkt niet in laatste instantie geweten te kunnen worden aan het toenemende streven naar afbakening en specialisatie van het eigen vakgebied ten opzichte van de andere wetenschappelijke en maatschappelijke praktijken. Aan de hand van de analyse naar de achtergronden van en ontwikkelingstendensen binnen het stadsontwerp cq. de theorievorming daarover sinds 1800, tracht de schrijver een productievere greep op deze problematiek te krijgen. Hiertoe worden de kennisbereiken van de historie, kritiek en ontwerp in een specifiek verband gezien, als drie noodzakelijke momenten van de ontwerparbeid. Aldus handelt deze studie over de architectonische en stedebouwkundige theorievorming binnen een brede historisch- en maatschappijwetenschappelijke context; zonder dat daarbij het stadsontwerp aan het oog onttrokken wordt. Het boek richt zich dan niet alleen op de studenten, wetenschappelijke medewerkers en vakgenoten werkzaam op het gebied van architectuur, stedebouw en planologie. Tevens kan het van belang zijn voor die lezers die hun sociaal-politieke en historisch-culturele kennis willen verbinden met de ruimtelijke ontwerpproblematieken van deze tijd