Sociale netwerkanalyse in de criminologie: een perspectief met toekomst

Sociale netwerkanalisten bestuderen relaties en de patronen die door deze relaties worden gecreëerd (Scott, 2011). Geworteld zowel in de antropologie als in de sociologie, kent dit perspectief een brede waaier aan toepassingen. Populaire thema’s zijn de diffusie van innovatie en de verspreiding van epidemieën, maar ook processen van peer influence en vriendschapsrelaties (Papachristos, 2011). Sinds de jaren ’90 vinden we een beperkt aantal studies (bijv. Sarnecki, 2001; van der Rakt, Weerman, & Need, 2005). Toch blijft dit perspectief grotendeels een onbekende in de criminologische literatuur. Deze bijdrage schetst de mogelijkheden van sociale netwerkanalyse in de criminologie. Eerst komen een aantal centrale concepten aan bod. Het tweede deel gebruikt deze begrippen om twee onderzoekspistes binnen sociale netwerkanalyse – de formele beschrijving van groepen en een structurele benadering van bestaande concepten – te bespreken aan de hand van criminologisch netwerkonderzoek. De meeste studies focussen op de formele beschrijving van groepen. Anderzijds is er ook een groeiend aantal onderzoekers dat bestaande concepten vanuit een netwerkperspectief benadert om zo een meer genuanceerd beeld te schetsen van deze begrippen. We besluiten met een korte reflectie over het gebruik van kwalitatieve dataverzamelingstechnieken