Op naar een nieuw rondje (interne) staatshervorming?

‘Als de verkiezingen samen zouden vallen met het wereldkampioenschap voetballen, dan zou er van die hele verkiezingen geen bal terechtkomen’. Die quote is afkomstig van de Nederlandse cabaretier Toon Hermans. Die mag dan al overleden zijn in 2000, zijn stelling is dit jaar meer dan ooit van toepassing. 2014 is immers het jaar waarin de verkiezingen op 25 mei heel dicht in de buurt komen van het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië in juni en juli. Het spreekt voor zich dat zowel dit politiek als sportief hoogtepunt op heel wat aandacht zullen kunnen rekenen in de pers en op straat. Al geldt dat laatste misschien net iets meer voor het sportieve evenement. Toch mogen we het belang van die ‘moeder der verkiezingen’ niet onderschatten. Het samenvallen van de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen op 25 mei 2014 is immers een vrij unieke gebeurtenis. Destijds werden de verkiezingen voor het deelstatelijke en het federale net losgekoppeld om beide bestuursniveaus een eigen dynamiek te geven. Dat zorgde echter voor een overdaad aan verkiezingen met de bijhorende permanente electorale koorts. Daarom werd door de federale regeringsonderhandelaars in 2011 beslist om de verkiezingen van het federale niveau voortaan te koppelen aan de Vlaamse en Europese verkiezingen. Dat creëert alvast het voordeel van de duidelijkheid. Bovendien kondigt zich, als alles goed gaat tenminste, nadien een verkiezingsvrije periode aan van maar liefst vier jaar. In politiek België is dat een eeuwigheid. De volgende verkiezingen zullen pas doorgaan in oktober 2018 wanneer we de provincie-, gemeente- en districtsraden opnieuw samenstellen