'Oosterse' settings, Gentse figuranten: oriëntalistische architectuur in de Arteveldestad

De stedenbouwkundige en architecturale ontwikkeling van Gent in de 19de eeuw is onlosmakelijk verbonden met de opmars van de industrie. De Arteveldestad gooide in die periode haar ancien régime-gewaad af en groeide uit tot een plek waar de moderne textielnijverheid de economische hoofdrol opeiste. Dat deze bedrijvigheid stevig haar stempel drukte op de aanblik van de binnenstad en het leven dat er zich afspeelde, leidde echter al snel tot tegenreacties, ook architecturaal. Het exotisme en meer in het bijzonder het oriëntalisme deden in de stedelijke bouwkunst hun intrede, in een poging oases te creëren op plekken waar grauwheid en pollutie onontkoombaar leken. Ontleningen aan de vormentaal van de islamitische architecturen werden daartoe vermengd met een scheut westerse fantasie. In deze tekst wordt dit verschijnsel aan de hand van een aantal casi onder de loep genomen