Türkiye'nin Bölge Politikaları

Türkiye’nin özellikle 2000’li yıllarda AB’ye uyum çabaları kapsamında hayata geçirdiği pek çok politika ve yasal düzenlemeler günümüzde etkisini kaybetmeye başlamıştır. Bunlardan biri de, bölgeler arası eşitsizliklerin giderilmesi ve bölgesel kalkınma anlayışının sağlanması yolunda atılan adımlardır. Bu çalışma kapsamında, Türkiye’de bölge politikalarının yasal çerçevesi ve kurumsal açıdan değerlendirmesi yapılmıştır. Bölgelerin gelişmesinde, bölgeler arası eşitsizliklerin giderilmesinde ve geleceğe yönelik politika ve faaliyetlerin belirlenmesinde etkili bir kurum olan Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) ve onun tarafından hazırlanan Kalkınma Planları ile Kalkınma Ajansları ve Bölge Kalkınma İdareleri gibi bölgesel gelişmenin sağlanması amacıyla kurulan kurumlar incelenmiş ve bu kurumların günümüzde geldiği nokta değerlendirilmiştir. Türkiye’de AB’ye uyum çerçevesinde, 2002 yılında İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması (İBB) uygulamasına geçilmiştir. Kalkınma Ajansları ise yine söz konusu İBB uygulaması doğrultusunda 26 farklı Düzey 2 bölgesinde varlığını sürdürmektedir. Ancak çalışmada da sözü edilen kurumsal, hukuksal ve politik dönüşümlerin ana amacı olan bölgesel eşitsizliklerin giderilmesi ve bölgesel politikaların geliştirilmesinin gerekli başarıyı gösteremediği ortaya çıkmış ve çalışma sonucunda bunun temel sebeplerinin, Türkiye’nin üniter devlet yapısı gereği bölge kavramına çekince duyulması, 2000’lerde AB’ye uyum çerçevesinde yerinden yönetimlere verilen önemin son yıllarda etkisini yitirmesi, çıkarılan yasalarla merkezileşme eğiliminin artması ve bölgesel gelişme farklarının giderilmesi için yeterli kaynak aktarımı yapılmaması olduğu görülmüştür