Voorziet de wettelijke verhoging van artikel 7:625 BW in een ‘adequate penalty or appropriate remedy’ in de zin van artikel 15 onder c ILO-Verdrag nr. 95, als deze door de rechter bestendig wordt gematigd?

De titel van dit onderzoek is een verwijzing naar het privaatrechtelijke beginsel, dat overeenkomsten dienen te worden nagekomen: pacta sunt servanda. Dat beginsel geldt evenzeer voor de arbeidsovereenkomst, waarbij de werkgever het loon tijdig dient te voldoen, terwijl anders een boete verschuldigd wordt: de wettelijke verhoging. In Nederland wordt tijdige loonbetaling gewaarborgd door artikel 7:625 BW (een privaatrechtelijke boete – poena privata) en het 95e Verdrag van de ILO (The Protection of Wages). Ten aanzien van tijdige loonbetaling draagt dit Verdrag aan de lidstaten op om te voorzien in ‘adequate penalties or other appropriate remedies for any violation’ van het Verdrag. Daaraan voldoet het Nederlandse stelsel met artikel 7:625 BW geenszins. Nadat het loon 33 werkdagen te laat is, dan is deze boete opgelopen tot 50% van het verschuldigde loon. Hoewel de rechter in uitzonderlijke gevallen de boete kan matigen op grond van de billijkheid, wordt door kantonrechters veelal ‘standaard’ gematigd tot 10 à 20%. Het verdient aanbeveling dat de Hoge Raad of de wetgever zich over dit probleem zal buigen, temeer nu het loon in ca.10% (2012) van de gevallen te laat wordt voldaan