Limits of empathy in Olga Tokarczuk's fiction

Artykuł poświęcono sposobom przejawiania się empatii w twórczości Olgi Tokarczuk. Analizie poddano autorefleksyjne wypowiedzi w esejach, koncentrując się na głównych założeniach i na roli utworów literackich interpretowanych przez noblistkę. Następnie skupiono się na przejawach współodoczuwania w światach prozy badając jego zakresy znaczeniowe i przejawy uobecniania się w sposobach budowania narracji, zwracając uwagę na empatię jako podstawową zasadę w procesie twórczym i w całościowej koncepcji literatury pisarki.This article deals with the role of empathy in the work of Olga Tokarczuk. It begins with an examination of the autocritical reflections in her essays, most notably her view of literature and its functions. This is followed by a discussion of the range of afective and emotional involvement presented in her fiction and the role of empathy in her narrative strategy. The article argues that empathy is at the heart of her creativity and her understanding of literatur