Semantıc analysis of the concept Of Sa‘y In the Qur’ān

Kelimeler ve kavramlar, bulunduğu bağlama ve izafe edildiği varlığa göre farklı anlamlar ifade ettikleri gibi tarihi süreçte anlamca bazı değişimler geçirirler. Bu değişim, birçok Kur’an kelimesinin de yaşadığı bir durumdur. Farklı formlarıyla Kur’an’da otuz defa geçen sa‘y kavramı da öznesine ve bulunduğu siyaka bağlı olarak değişik manalarda kullanılmıştır. Câhiliye döneminin sosyal ve kabile hayatıyla ilgili olarak olumlu veya olumsuz muhtevayla zikredilen bu kavram, Kur’an bütünlüğünde iman/mümin, zikir ve âhiret kavramlarıyla ilişkilendirilerek olumlu (sâlih amel); fesâd, harâb ve helâk gibi kelimelerle birlikte münafıklara, Yahudilere ve müşriklere izafe edilerek olumsuz anlamda (‘amel-i seyyie) kullanılmıştır. Ayrıca birkaç âyette insan kelimesine nispet edilerek nötr olarak “mutlak amel” manasında geçmiştir. Bu çalışma, sa‘y kavramının anlam tarihine yoğunlaşmayı hedeflemektedir. Bu bağlamda öncelikle klasik lügatler yardımıyla sa‘yın temel/kök anlamı ve câhiliye şiirlerinden istifade edilerek nüzûl öncesine ait anlamları tespit edilmiştir. Akabinde bu kelimenin Kur’an bütünlüğünde ifade ettiği anlamlara değinilmiştir.Words and concepts have different meanings depending on the context in which they took part and the entity to which they are related, and also undergo some semantic changes in the historical process. This change is also exists in many the Qur'ān ic words. A number of words used in Jāhiliyya have been mentioned in link with varied words in different contexts which is in the Qur’ān and these words have changed in terms of meanings. The concept of sa‘y, which has been mentioned thirty times in the Qur'ān, has also been used in diverse meanings depending on its subject and the context in which it is located . While this concept, mentioned with positive or negative content in relation to the social and tribal life of the Jāhiliyya period, was used in positive sense (sālih ʿamal) by being associated with concepts of īmān /believer, dhikr and the hereafter in the integrity of the Qur'ān, this concept was used in negative sense (ʿamal al sayyie) along with words such as fasād, harāb and halāk by being attributed to hypocrites, Jews and idolaters. Furthermore, It is mentioned in a few verses in the sense of “absolute deeds” in relation to the word human. This article aims to focus on the semantic history of the term of sa‘y . Such a study will contribute to being correctly understood of the Qur’ān, especially the verses in which this concept is mentioned. In this context, based on semantic method, firstly, the core/root meaning of sa‘y and its meanings belonging to the pre-nuzūl period were determined via using classical lugat s and using pre- islamic age of ignorance poems. Subsequently, the meanings of this word expressed in the integrity of the Qur'ān were mentioned