Nadciśnienie tętnicze w wieku podeszłym — izolowane nadciśnienie skurczowe. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego

Wraz ze starzeniem się społeczeństw rośnie częstość występowania nadciśnienia tętniczego (NT). Szczególną postacią NTzwiązaną ze starzeniem się jest izolowane nadciśnienie skurczowe (ISH), w którym podwyższone są wartości ciśnienia skurczowego (SBP; ≥ 140 mm Hg), a wartości ciśnienia rozkurczowego (DBP) pozostają < 90 mm Hg. Przyczyną rozwoju ISH jest przebudowa tętnic prowadząca do zwiększania ich sztywności. Częstość ISH według danych polskich wynosi 26,8% u osób > 60. rż. Izolowane nadciśnienie skurczowe u osób w wieku podeszłym zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe, np. trzykrotnie ryzyku udaru niedokrwiennego mózgu i dwukrotnie ryzyko zawału serca. Zarówno rozpoznanie NT, jak i jego leczenie w grupie pacjentów w wieku podeszłym wiążą się z wieloma problemami, takimi jak towarzysząca wielochorobowość, odmienne patomechanizmy NT i odpowiedź na leki hipotensyjne, gorsza współpraca,zespół kruchości, czy tendencja do hipotonii ortostatycznej i upadków. Dostępne dane potwierdzają jednak, że leczenie hipotensyjne w tej grupie (w tym > 80. rż.) istotnie zmniejsza ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych i śmiertelność. W leczeniu ISH rekomenduje się wszystkie klasyczne grupy leków hipotensyjnych, ze wskazaniem na rozpoczynanie terapii u większości chorych od leku złożonego (SPC). Szczególną pozycję w leczeniu pacjentów po 80 rż. ma indapamid. U większości chorych z ISH w wieku podeszłym należy dążyć do osiągnięcia wartości SBP wynoszącej 130–139 mm Hg w pomiarze gabinetowym, bez obniżania wartości DBP < 65 mm Hg. Dla pacjentów w wieku ≥ 80 lat, u których wcześniej osiągnięto wymienione cele terapeutyczne, przy dobrej tolerancji, należy je utrzymać. U chorych w wieku 80 lat i starszych, bardziej obciążonych, należy przyjąć wartość docelową SBP < 150 mm Hg