Natura i charakter rynków publicznych oraz ich wpływ na zamówienia publiczne w Unii Europejskiej

The regulation of public procurement in the European Union focuses on the internal market and its function in accordance with the fundamental freedoms. It aims at installing a behaviour for the public sector which is similar dynamics to the function of private markets. However, the regulation of public procurement reflects a characteristic of the relevant markets which is sui generis and has as main feature the pursuit public interest. These markets are referred to as public markets, which are distinct from private markets in their driver. Public markets exist to deliver public interest, whereas private markets exist to allow operators pursue profit. The regulation of public procurement rests on harmonisation which as a legal and policy process has been selected by European institutions to convey such regulation through directives. The latter are legal instruments which provide frameworks for implementation of the acquis communautaire but allow the required flexibility through discretion which is afforded to Member States in relation to the forms and methods of their implementation.Regulacja zamówień publicznych koncentruje się na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej i jego funkcjonowaniu zgodnie z podstawowymi swobodami. Ma ona na celu określenie zachowania sektora publicznego posiadającego dynamikę podobną do rynków prywatnych. Regulacja zamówień publicznych odzwierciedla jednak cechy rynków tego sektora, stanowiących kategorię samą w sobie, których cechą charakterystyczną jest realizacja interesu publicznego. Rynki te określane są jako rynki publiczne, różniące się od rynków prywatnych rodzajem bodźca do działania. Rynki publiczne mają za zadanie realizację interesu publicznego, podczas gdy rynki prywatne są po to, by przedsiębiorcy mogli osiągać zyski. Regulacja zamówień publicznych opiera się na harmonizacji, która jako proces kreowania prawa i polityki została wybrana przez instytucje europejskie do tworzenia regulacji za pośrednictwem dyrektyw. Dyrektywy są instrumentami prawnymi zapewniającymi ramy do wdrażania dorobku wspólnotowego, umożliwiając jednocześnie wymaganą elastyczność poprzez swobodę decyzyjną przyznaną państwom członkowskim co do form i metod ich wdrażania