#5801108 Czego uczy mnie Bóg w Biblii w Liście do Hebrajczyków 11,8.mp4

#5801108 Czego uczy mnie Bóg w Biblii w Liście do Hebrajczyków 11,8 Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. List do Hebrajczyków 11,8 Posłuszeństwo wiary Wiara pcha nas do działania bez żadnego „ale” i „jeśli”, w posłuszeństwie Słowu Bożemu. Konsekwencje, jakie to za sobą pociągnie, powinniśmy pozostawić Bogu. Abraham w posłuszeństwie ruszył w drogę, nie wiedząc, dokąd idzie. Łatwo jest o tym mówić, ale spróbujmy sobie wyobrazić, co to dla niego praktycznie znaczyło. Co miałby powiedzieć, gdyby ktoś podczas jego wędrówki zadał mu pytanie, dokąd idzie? Z pewnością wielu ludzi w tamtym czasie nie wykazałoby żadnego zrozumienia dla jego kroku wiary i tylko kręciłoby głowami. Niestety również i dzisiaj tak się często zdarza. Jeśli wypełniamy jakieś zadanie dane od Boga, które może jest nietypowe lub nadzwyczajne, musimy liczyć się ze sceptycznymi reakcjami i krytycznymi głosami. Właśnie wtedy jest to niezmiernie ważne, aby w zaufaniu do Pana czynić właśnie to, czego On od nas chce, niezależnie od tego, czy możemy przewidzieć do końca tego konsekwencje. Bóg podaruje nam wystarczająco dużo światła do zrobienia pierwszego kroku, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie wiedzieć, jaki będzie następny. Wiara mianowicie jest jak jazda na prostej do pierwszego zakrętu. Szczególnie wyraźnie widzimy to w przypadku ewangelisty Filipa. Chociaż dzięki niemu w mieście, w którym przebywał, uwierzyło wielu ludzi i z pewnością na Filipie spoczywało sporo zadań z nimi związanych, Pan nagle wysłał go na ustronne miejsce, gdzie trudno było spotkać jakiegokolwiek człowieka. Filip nie miał pojęcia, co Pan zamierza, ale bez zastrzeżeń zdał się na Jego wolę. Co by było, gdyby wtedy ktoś niespodziewanie zadał mu pytanie: „Dlaczego właśnie teraz opuszczasz miasto, w którym jest tak wiele pracy wśród nowo nawróconych dusz?”? Musiałby pogodzić się z ewentualnym brakiem zrozumienia ze strony ludzi i po prostu w posłuszeństwie wiary iść naprzód. Ponieważ on dokładnie tak uczynił, Pan, prowadząc go Duchem Świętym, dał mu wskazówkę do wykonania następnego kroku: gdy zobaczył nadjeżdżający wóz etiopskiego dostojnika, usłyszał: Podejdź i przyłącz się do tego wozu (Dzieje 8,29). Chcielibyśmy najchętniej zawsze z wyprzedzeniem wiedzieć, jak będzie wyglądała cała droga, którą Bóg nas poprowadzi. Jednak Pan chce, abyśmy kroczyli w zależności od Niego i dlatego pokazuje nam krok po kroku. Z tego powodu jest to bardzo ważne, żebyśmy byli wciąż gotowi wypuszczać ster z naszych rąk i oddawać go Bogu. Jeśli tak czynimy i pozwalamy się Jemu prowadzić, będzie nas mógł używać ku błogosławieństwu innych.