Dramat rozczarowania we współczesnej literaturze japońskiej (do 1923 roku). Główne problemy interpretacji poezji Hagiwary Sakutarō

Hagiwara Sakutarō (1886—1942) nazywany jest Baudelaire'em japońskim ze względu na znaczenie w rozwoju poezji swego kraju, jak i na podobieństwa w budowie świata poetyckiego. Rekonstrukcja modelu bohatera lirycznego służy tutaj zarówno pokazaniu podstawowych cech poezji autora Tsuki-ni hoeru (Wyję do księżyca, 1917) i Aoneko (Niebieski kot, 1923) oraz porównaniu z reprezentatywnymi bohaterami dzieł japońskich końca XIX i pierwszego ćwierćwiecza XX wieku. Autor omawia głównie problem osamotnienia bohatera i przeżywanie tej sytuacji jako wewnętrznie sprzecznej oraz prowadzącej do negacji wartości świata. Poza tym na przykładach powieści Futabateia Shimeia (1864—1909), poezji Kitamury Tokoku (1868—1894), prozy Natsume Soseki (1867—1916) i in. przedstawia postępujący proces rozczarowania odzwierciedlony w literaturze. Konfrontuje go z postawami odmiennymi — także w dziedzinie religii — i dochodzi do wniosku, że pierwszoplanową przyczyną rozczarowania inteligencji japońskiej jest kryzys wartości spowodowany wielu czynnikami — przede wszystkim zburzeniem tradycyjnych podstaw wartościowania i brakiem nowych. W wyniku oddziaływania kultury europejskiej poznano, co prawda, odmienne ideologie Zachodu, przyniosły one jednak nowe wątpliwości i niepokoje. Pisarze i poeci końca XIX oraz XX wieku dali temu wyraz w postaci wizji nowego typu bohatera, bezradnego, rozczarowanego i osamotnionego. Powyższy tok rozważań daje również okazję do prezentacji wielu problemów literatury oraz cech specyficznych kultury japońskiej