Ocena gojenia blizn po przebytym cięciu cesarskim — analiza dolegliwości oraz metody terapii

Wstęp. Częstość występowania cesarskiego cięcia wzrasta na całym świecie. Kończy się w ten sposób już ponad jedna czwarta wszystkich porodów. Rozpoznane powikłania po cięciu cesarskim to nadmierne krwawienie śród- i pooperacyjne, powikłania ran i choroby zakrzepowo-zatorowe. Długoterminowe zagrożenia po cięciu cesarskim są mniej dobrze udokumentowane, ale obejmują problemy menstruacyjne, zrosty wewnątrzmaciczne, nieprawidłowo przylegające łożysko i ciążę pozamaciczną po cięciu cesarskim. Ból miednicy może wystąpić również po cięciu cesarskim i jest zwykle spowodowany pooperacyjnymi zrostami miednicy. Analiza literatury przedmiotu wskazuje na złożoność problematyki pracy z blizną po cesarskim cięciu oraz występowania dolegliwości będących wynikiem powikłanego procesu gojenia. Celem analizy była ocena występowania dolegliwości związanych z występowaniemblizny po operacji cesarskiego cięcia oraz stosowane przez respondentki metody terapii blizny.Materiał i metody. Anonimową i dobrowolną ankietę przeprowadzono w grupie kobiet (n = 482) po odbytym zabiegu operacyjnym cesarskiego cięcia w przeciągu ostatnich 2 lat. Analizę statystyczną wykonano za pomocą oprogramowania Statistica v13.Wyniki. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, iż większość pacjentek nie zmagała się z problemem gojenia się rany pooperacyjnej. Do najczęstszych dolegliwości po operacji cesarskiego cięcia, zaliczono ból kręgosłupa lędźwiowego i/lub miednicy, bolesne miesiączki, upośledzenie lub brak czucia w okolicy blizny oraz ból w trakcie aktywności fizycznej. Kobiety, głównie w okresie po zakończeniu połogu stosowały w głównej mierze mobilizację blizny oraz masaż w okolicy tkanek. Znaczna część kobiet po operacji cesarskiego cięcia w trakcie pobytu w szpitalu lub wizyty położnej nie otrzymała informacji dotyczących metod terapii blizny pooperacyjnej.Wnioski. Otrzymane wyniki wskazują na konieczność zwiększenia działalności edukacyjnej przez środowisko położnicze oraz ginekologiczne. Ponadto, uważa się, iż pracownicy ochrony zdrowia powinni zidentyfikować przyczyny tych dolegliwości i zapewnić jak najlepszą opiekę poporodową