Ramanudża

Mówi się, że Ramanudża urodził się w Śriperumbudur w pobliżu Kańcipuram w południowych Indiach, a zmarł w 1137 r. Był filozofem i teologiem z rodziny bramińskiej oraz pierwszym myślicielem w wiśisztadwaita wedanty (tradycja filozoficzno-teologiczna teistycznej wedanty). Stworzył oryginalną i systematyczną onto-teologię Brahmana. Jego teoria bhakti (od sanskryckiego rdzenia czasownikowego bhaj „dzielić, rozdzielać”) o wyjątkowej głębi interpretacji, a zarazem dużej wartości egzystencjalnej, uczyniła go najbardziej znaczącym i wpływowym myślicielem w hinduizmie teistycznym. Jego dzieła teologiczne i filozoficzne pisane w sanskrycie zainspirowały wielu myślicieli. Szkoła Ramanudży rozkwitała w XI-XIII/XIV wieku, kiedy to powstało wiele ważnych dzieł sanskryckich wiśisztadwaita wedanty.Rāmānuja is said to have been born in Śriperumbudur near Kāñcīpuram in South India and to have died in 1137 A.D. He was a philosopher and a theologian from a Brahmin family and the first thinker within the Viśiṣṭādvaita Vedānta (qualified non-duality, philosophical-theological tradition of the theistic Vedānta) to create original and systematic onto-theology of Brahman. His theory of bhakti (from Sanskrit verbal root bhaj “to share, to apportion”) in its depth of interpretation, as well as unique existential value, made him the most significant and influential thinker in devotional Hinduism. His theological and philosophical works written in Sanskrit inspired many thinkers. The Rāmānuja school flourished in the eleventh to thirteenth/fourteenth century in which period many important Viśiṣṭādvaita Vedānta Sanskrit works were written