Tendency to bedtime procrastination and sleep quality – the role of chronotype and daily routines

Cel: Prokrastynacja snu (ang. bedtime procrastination) to pojęcie, które zostało sformułowane dopiero w 2014 roku. Celem pracy było poszerzenie wiedzy o tym zjawisku: 1) ustalenie relacji między nim a prokrastynacją ogólną, chronotypem i jakością snu, 2) zbadanie, jakie nawyki lub inne czynniki mogą być z nim powiązane. Metoda: Badanie przeprowadzono on-line za pomocą własnego kwestionariusza składającego się z Kwestionariusza Chronotypu 2.0, Ateńskiej Skali Bezsenności, polskich wersji Bedtime Procrastination Scale i Pure Procrastination Scale oraz autorskiego zestawu pytań badających sen i dotyczących czynników przypuszczalnie korelujących z prokrastynacją snu. Wyniki: Przeanalizowano odpowiedzi 125 osób (K:96, M:29) w wieku od 18 do 60 lat (średnia 26,6 ± 6,97). Ustalono, że prokrastynacja snu w badanej grupie występuje prawie tak często jak prokrastynacja ogólna (odpowiednio 25% i 29%). Jakość snu negatywnie korelowała z prokrastynacją snu i była to korelacja słabsza niż jakości snu z prokrastynacją ogólną (odpowiednio rho= –0,322 i rho= –0,419). Chronotyp wieczorny wykazał stosunkowo silny związek z prokrastynacją snu rho= 0,538. Wśród „skowronków” z prokrastynacją snu nie miało problemów 63% z nich, wśród „sów” ten odsetek to tylko 11%. Wytypowano dwa czynniki istotnie korelujące z prokrastynacją snu: 1) korzystanie przed snem z urządzeń z ekranem (rho= 0,152), 2) odczuwanie przez jednostkę, że nie zrobiła w ciągu dnia wystarczająco dużo, by zasłużyć na sen (rho= 0,279). Wnioski: Prokrastynacja snu jest zjawiskiem powszechnym. Szczególnie często występuje u osób z chronotypem wieczornym. Potrzebne są dalsze badania, które określą relacje między nią a prokrastynacją ogólną, a także ustalą jej przyczyny i sposoby radzenia sobie.Aim: Bedtime procrastination is a concept that was defined in 2014. The purpose of this study was to expand the knowledge of this phenomenon: 1) to establish the relationship between bedtime procrastination and general procrastination, chronotype and sleep quality, and 2) to investigate what habits or other factors may be related to it. Method: The study was conducted online using a proprietary questionnaire consisting of Polish versions of Chronotype Questionnaire 2.0, Athens Insomnia Scale, Bedtime Procrastination Scale and Pure Procrastination Scale, and a set of proprietary questions examining sleep and regarding factors probably correlating with bedtime procrastination. Results: The responses of 125 participants (F:96 M:29) aged 18 to 60 years (mean 26.6 ± 6.97 years were analysed. It was found that bedtime procrastination in the study group was almost as frequent as general procrastination (25% vs. 29%). Sleep quality negatively correlated with bedtime procrastination, and this correlation was weaker than that of sleep quality with general procrastination (rho= -0.322 vs. rho= -0.419). The evening chronotype showed a relatively strong correlation with bedtime procrastination rho= 0.538. Among "larks", 63% of them had no problems with bedtime procrastination, while among "owls" this percentage was only 11%. Two factors were identified as significantly correlating with bedtime procrastination: 1) the use of devices with a screen (such as smartphones or TV) before bedtime (rho= 0.152), and 2) the individual's feeling that they did not do enough during the day to deserve sleep (rho= 0.279). Conclusions: Bedtime procrastination is a common phenomenon. It is especially common in people with the evening chronotype. Further research is needed to determine the relationship between bedtime and general procrastination, as well as to determine its causes and coping methods