Loneliness in Culture as a Permanent Process of Being with Loneliness

Artykuł stanowi propozycję zdefiniowania sposobów odczuwania samotności w kontekście prowokowania aktu twórczego. W tekście zostaje przedstawiona koncepcja samotności w kulturze, czyli samotności bycia lub inaczej bycia z samotnością jako procesu permanentnego od etapu dostrzeżenia własnej odmienności aż po etap podsumowań, zmęczenia i odczucia całożyciowej porażki lub życiowego spełnienia. Autor wskazuje na różnice pomiędzy wpływem odczuwania samotności na obszar kultury kontestującej, a jej oddziaływaniem na inne przestrzenie ludzkiej egzystencji. Jest to próba odpowiedzi na pytanie, czy tak rozumiana samotność bycia jest faktycznością, koniecznością, czy może wyborem.The article is an attempt to define ways of feeling loneliness in the context of provoking of the creative act. The text introduces the concept of loneliness in culture, in other words the loneliness of being or being with loneliness as a permanent process from the stage of perceiving one’s otherness to the stage of re-examinations, tiredness and the feeling of a lifetime of failure or vital fulfilment. The author points to differences between the influence of feeling loneliness in the domain of contest culture and its effect on other spaces of human existence. It is an attempt to answer the question whether such loneliness of being is factuality, a necessity or maybe a choice