Transhumanist happiness – an illusion in the world of ease

Transhumanistyczny projekt zbudowania „lepszego świata” ma zapewnić bytom czującym wszechogarniające szczęście. Filozofi a pokazuje, że życie szczęśliwe to trwałe, pełne, uzasadnione zadowolenie z całości życia jako sensownego. Takiego szczęścia „lepszy świat” nie oferuje. Sprowadza on szczęście do realizacji pragnień i doświadczania nowych rzeczy. Przez to szczęście staje się nieciągłym zbiorem przemijających „chwil szczęśliwych” i traci związek z prawdą i dobrem. Sam ciąg pragnień i doświadczeń nie wykreuje też sensu życia. Transhumanistyczne szczęście okazuje się więc iluzoryczne.Transhumanism’s project of building a „better world” aims at giving sentient beings all-pervasive happiness. Philosophy sees happiness as a permanent, full, and justifi ed satisfaction with one’s life as a whole full of sense. The „better world” offers no such happiness. It reduces happiness to the fulfillment of desires and achievement of ever new experiences. Happiness then becomes a discrete set of transient „happy moments” with no necessary relation to truth and good. Moreover, the mere sequence of realized desires and experiences does not create the meaning of life. Thus, transhumanist happiness turns out to be illusory