Optymalizacja leczenia stwardnienia rozsianego w Polsce na przykładzie ofatumumabu

Wysoko efektywne terapie modyfikujące przebieg choroby jako postępowanie pierwszego wyboru w leczeniu stwardnienia rozsianego (SM, sclerosis multiplex) są obecnie standardem zalecanym przez the European Committee for Treatment and Research in Multiple Sclerosis i the European Academy of Neurology. Zalecenia te są zgodne ze wskazaniami zapisanymi w charakterystykach produktów leczniczych. Skuteczne leczenie SM powinno być rozpoczęte wkrótce po rozpoznaniu, aby opóźnić rozwój choroby i zapobiec progresji niepełnosprawności chorych. Niestety w Polsce obowiązuje schemat leczenia eskalacyjnego polegający na rozpoczynaniu terapii lekami o umiarkowanej skuteczności, a dopiero w przypadku postępu choroby możliwa jest zmiana leku na silniejszy. Ponadto restrykcyjne kryteria włączenia do programu lekowego i przejścia z 1. do 2. linii terapii powodują, że ponad 10% pacjentów nie otrzymuje skutecznego leczenia, mimo ciężkiego przebiegu choroby. Ograniczenia programu lekowego powodują, że w Polsce nie ma optymalnego modelu leczenia chorych na SM. Wprowadzenie nowych efektywnych i bezpiecznych leków, takich jak ofatumumab, powinno być rekomendowane we wczesnym stadium choroby. Konieczne są zatem gruntowne zmiany zapisów programu lekowego łagodzące kryteria włączenia i zmiany leczenia oraz wprowadzenie do 1. linii terapii leków o wysokiej skuteczności. Doprowadziłoby to do poprawy efektywności leczenia SM w Polsce i zniwelowało różnice w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej