Narratives on the erasion of the carnophallogoscentric perspective after 2000 in contemporary art; posthumanist conception of art

Text in Turkish ; Abstract: Turkish and EnglishIncludes bibliographical references (leaves 98-103)ix, 103 leavesBu araştırma bir gelecek tahayyülü kurmak amacıyla posthümanist bir sanat anlayışı geliştirmeyi amaçlar. Düalist evrenin dışından düşünmek için bedenselliği, türleri ve cinsiyetler arasılığı çağdaş sanat üzerinden keşfe çıkar. Sahiplendiği queerleştirme pratiğini posthümanist geleceğin bir parçası olarak görür. Birçok soruya yanıt ararken merkezdeki soru hep şudur: “Hangi yaşamlar yası tutulabilecek kadar değerlidir?” Bu çalışma queer teoriyi ve hayvan çalışmalarını bir diyaloğa sokarak çağdaş sanat alanında karnofallogosatrik bakışın izini sürer ve nasıl silindiği veya silinebileceğine dair bir teori geliştirmek ister. Merkezine 2000’lerden itibaren aldığı yaklaşık 20 yıllık süreçte egemen özneden kendini sıyıran kültürel kuramların gelişimiyle paralel ilerleyen çağdaş sanat eserlerini alır. Geçmişin hayaletleri olan çeşitli ceset parçalarını içeren sanat eserlerini eleştirel ve dönüştürücü bir söylemle gözden geçirir ve sanatsal üretimin olumlayıcı etik etrafında gelişmesi gereken anlayışı şekillendirmeye girişir. Kendisini Eleştirel Post-Beşeri Bilimler’in bir parçası olarak düzenler. Bu sebeple de posthümanist etiği benimsemiş eserler üzerinden, geleceği şimdinin sanatında kurar. Çağdaş sanatta karnofallogosantrik egemen öznenin izlerini sürerken onu dağıtır ve yeni yollar keşfetmeyi amaçlar.This research aims to develop a posthumanist understanding of art for the purpose of envisioning a future. In order to think outside the box of dualities, it explores corporeality, species and intergender through contemporary art. It sees queering as a part of posthuman future. While seeking answers to many questions, the central question is always: “Which lives are worth mourning?” This research traces carnophallogocentric perspective in the field of contemporary art and theorizes how it is erased or can be erased by putting queer theory and animal studies into a dialogue. In its center, it puts the contemporary art pieces, taken from 2000’s onwards progressing in parallel with the development of cultural theories that stripped themselves of the dominant subject in the 20-year period. It examines the art pieces which include dead body parts that are ghosts of the past with a critical and transformative discourse and attempts to shape the understanding that artistic production should develop around affirmative ethics. It organizes itself as Critical-Post Humanities. Therefore, through the art pieces that adopt posthumanist ethics, it builds the future in today’s art. While tracing the carnophallogocentric dominant subject in contemporary arts, it dismantles it and aims at exploring new ways.EGEMEN OLANIN DAĞILIŞIKarnofallogosantrik Öznenin Yok Oluşu ÜzerineQueer Kuramın EtkisiHayvan Çalışmalarının EtkisiYENİ OLASILIKLARPosthümanist EtikPosthümanist Sanat AnlayışıLeonardo Da Vinci, Vitvirus Adamı, 1492Protestocular, Atlantic City, N.J.'de 7 Eylül 1968 tarihinde yapılan Miss Amerika’nın mayolu geçit törenini sığır müzayedesi ile eşdeğer görüp kınadılarClaude Cahun, Oto-portre, 1927Sırasıyla maymun ve insan embriyosuİnsanlar altıncı büyük yok oluş karşısında azınlık halini aldıMake Kin Not Babies (Akrabalık Yap Bebek Değil)Richard Serra ve yapıtıJudy Chicago, Purple Atmosphere (Mor Atmosfer), 1969Linda Stupart, A Dead Writer Exists İn Words And Language İs A Type Of Virus (Sözcüklerde Ölü Bir Yazar Yaşar ve Dil Bir Virus Türüdür), 2016Naomi Rincón Gallardo, Axolotl Healing Capsule (from The Formaldehyde Trip) (Aksolot Semenderi Şifa Kapsülü (Formaldehit Gezisi ), 2017Tabita Rezaire, Peaceful Warrior (Barışçıl Savaşçı), 2016Tabita Rezaire, Sorry For Real- Sorrow For Soul, Light Boxes Series, (Gerçek İçin Üzgünüm- Ruh İçin Kederliyim, Işıklı Kutu Serisi), 2015. (seriden bir parça)Puck Verkade, Doing Lucy (Lucy’lik Yapmak), 2018Kristina Pulejkova, Photophilia (Fotofili), 2016Polly Morgan, To Every Seed His Own Body (Her Tohum Kendi Bedenine Sahip), 2006Ozan Atalan, Monokrom, 2019Jenna Sutela, Minakata Mandala, 2017 ve From Hierarchy to Holarchy (Hiyerarşiden Holarşiye), 2015Jenna Sutela, From Hierarchy to Holarchy (Hiyerarşiden Holarşiye), 2015Mary Maggic, Open Source Estrogen (Açık Kaynak Östrojen), 2016Adham Faramawy, Skin Flick (Porno Film), 2019Adham Faramawy, Skin Flick (Porno Film), 2019Katja Novitskova, Earthware (Yeryüzünden), 2018-2019Katja Novitskova, Earthware (Yeryüzünden), 2018-2019Katja Novitskova, Earthware (Yeryüzünden), 2018-2019Şafak Şule Kemancı, İsimsiz, 2021Şafak Şule Kemancı, İsimsiz, 2020Katja Novitskova, Approximation (The Apocalypse's Many Horsemen) Yaklaşım (Kıyametin Birçok Atlısı), 2020Gözde İlkin, Gel Git, Ben, Birkaç Kişi, 2020Nadja Verena Marcin, Ophelia, 2018Ophelia, Fridman Gallery New York’da 2018’de sergilendiği dönem çekilmiş fotoğrafKristina Pulejkova, The Lizard Gaze (Kertenkele Bakışları), 2018Sandro Boticelli, Venüs'ün Doğuşu, 1496Cibelle Cavalli Bastos, Camiseta de Pele (Ten Giyisisi), 2016Cibelle Cavalli Bastos, Melancia Não-Binárix (Nonbinary Karpuz), 2016Zoe Marden, The Tentacles of COVID Capitalism (COVID Kapitalizminin Dokunaçları), 2020. (videodan alıntı görsel)Mary Maggic, Egstrogen Farms (Östrojen Çiftlikleri), 2015Julia Huxtable, Cow 3 (İnek 3), 2019Julia Huxtable, Cow 3 (İnek 3), 2019. (sergi görünümü)Micha Cardenas, Sin Sol (Güneşsiz), 202