Karanlıkta ışık söndürmek: Dostoyevski

İlk önce İnsancıklar’ı, sonra Stepançikova Köyü’nü okudum. Hiç bana göre kitaplar değillerdi. Pek bir tat alamadım. Sonra Yeraltından Notlar geldi. Biraz daha lezzetliydi. Gizli bir gerilimi vardı. Beklenmedik yerlere fırlamaya hazır bir yay romanın içi sıra gezinip duruyordu ama, hayır, o yayın boşalmasını yazar okura bırakıyordu. Kumarbaz gerilimin dozunu biraz daha artırsa da beklenen güçten yoksundu. Bir ‘completist’ olduğumdan diğer kitaplarına yönelmek üzereydim ki, araya başka yapıtlar girdi. Hiç unutmam Dostoyevski’nin büyük romanlarını feda etmeme yol açan kitap Kırmızı ve Siyah’tı ve kana kana okumuştum o müthiş romanı