The represented world of Takarazuka Revue plays

Wydział NeofilologiiRozprawa poświęcona jest analizie i charakterystyce świata przedstawionego w dramatach Teatru Muzycznego Takarazuka. Celem dysertacji jest udowodnienie, że utwory zespołu stanowią spójny zbiór dzieł literackich, który mimo wielu zachodnich inspiracji jest głęboko zakorzeniony w japońskiej kulturze i charakteryzuje się zgodnością założeń estetycznych i artystycznych. Założenia te zostały omówione z uwzględnieniem głównej maksymy estetycznej zespołu „niewinnie, poprawnie, pięknie” (kiyoku, tadashiku, utsukushiku) i zasady świata marzeń (yume no sekai). Zawarta w rozprawie analiza świata przedstawionego uwzględnienia ponadto szeroki kontekst kulturowy (tradycyjne japońskie widowiska teatralne), społeczny (nihonjinron – dyskurs na temat Japończyków), religijny (mitologia) i filozoficzny (Shūzō Kuki). Transkulturowy synkretyzm artystyczny utworów sprawia, że ich analizy dokonane zostały z uwzględnieniem teorii wyobraźni jako procesu społecznego (Arjun Appadurai), rzeczywistości konsumpcjonistycznej (Jean Baudrillard), orientalizmu (Edward Said) czy teorii miłości (Robert Sternberg, Abraham Harold Maslow). W rozprawie znajduje się również autorska klasyfikacja dramatów zespołu z uwzględnieniem ich tematyki oraz podziałem na utwory oryginalne i nieoryginalne oraz klasyfikacja piosenek stanowiących integralny element utworów Takarazuki.Dissertation presents an analysis and characterization of the represented world of Takarazuka Revue dramatic works. The purpose of this thesis is to prove that Takarazuka’s plays constitute a coherent set of literary works that, despite many Western inspirations, is deeply rooted in Japanese culture and based on a coherent system of aesthetic and artistic values. These values were discussed with due consideration to Revue's main aesthetic maxim of "purity, righteousness, beauty" (kiyoku, tadashiku, utsukushiku) and the dream world principle (yume no sekai). The analysis of the represented world of Takarazuka Revue plays included in this dissertation covers a broad cultural (traditional Japanese theatre), social (nihonjinron – discourse on Japanese national and cultural identity), religious (mythology) and philosophical (Shūzō Kuki) context. The transcultural artistic syncretism of Takarazuka Revue plays called for an analysis referring among others to the theory of imagination as a social process (Arjun Appadurai), consumerist society (Jean Baudrillard), Orientalism (Edward Said) and theories of love (Robert Sternberg, Abraham Harold Maslow). The dissertation also includes an original classification of Takarazuka’s plays, based on their theme and dividing them into original and non-original works as well as a classification of songs, which are an integral part of all plays