Cultural pedagogy and it’s development on the threshold of 3rd decade of 21st century

Artykuł – jak wynika z tytułu i treści – ma charakter przeglądowy teorii, badań i praktyki w obszarze pedagogiki kultury w Polsce, głównie u progu trzeciej dekady XXI wieku. Dla uzasadnienia jej statusu naukowego i ciągłości rozwoju od jej zakorzenienia zdecydowano się na dwuczęściową strukturę, skoncentrowaną na następujących zagadnieniach: 1.Rys historyczny i zmienne losy do końca XX wieku - Tradycja, współczesny rodowód, przedmiot i założenia filozoficzne - Pedagogika kultury w Polsce dwudziestolecia międzywojennego - Pedagogika kultury jako pedagogika humanistyczna po II wojnie światowej w Polsce 2. Powrót do pedagogiki kultury w Polsce po 1995r i dalsze drogi rozwoju - Pedagogika kultury i jej humanistyczno-antropologiczny charakter - Znaczące publikacje zwarte i ośrodki akademickie wyróżniające się w propagowaniu pedagogiki kultury różnie pojmowanej - Rozważania końcowe. Racjonalne łączenie teorii i praktyki warunkiem efektywnej edukacji i dalszego rozwoju humanistyczno-antropologicznej pedagogiki kultury otwartej na zwielokrotniony „świat rzeczywisty” i „świat symboliczny. Ten podtytuł, uzasadniony w rozważaniach podsumowujących , należy traktować jako główną tezę artykułuThis paper - as stated in the title - covers theory, research and practice of cultural pedagogy in Poland, especially at the beginning of 3rd decade of 21st century. It consists of 2 parts concerning the following issues: History until the end of 20th century Tradition, origin, subject and philosophical assumptions Cultural pedagogy in the interwar period in Poland Cultural pedagogy as a humanistic pedagogy after 2nd World War 2. Return of cultural pedagogy after 1995 and it’s further development Cultural pedagogy, it’s humanistic-anthropological character Important publications and academic centers which popularize cultural pedagogy Summary Connecting theory and practice is a requirement for effective education and development of humanistic-anthropological cultural pedagogy which is open to „real world” and „symbolic world”. The last statement, justified in the Summary, is the main thesis of this paper