Leibniz miał istotny wpływ na kształtowanie się europejskiej polityki naukowej w XVII i XVIII w. Jednak ten temat nie wzbudził dotąd większego zainteresowania w badaniach. Niniejszy artykuł jest przyczynkiem do takiego studium. Koncentruje się on na kluczowym elemencie poglądów Leibniza na naukę, określonym tu jako instrumentalizm epistemiczny i skonstrastowanym z nieinstrumentalistycznym utylitaryzmem F. Bacona. W charakterystyce tej koncepcji zwracam uwagę szczególnie na te jej elementy, które kontrastują z wcześniejszą, renesansową koncepcją F. Bacona, którą Leibniz się inspirował, a także te, które korespondują ze współczesnym instrumentalizmem w teorii nauki jako składową szerszego zjawiska, czyli ekonomizacji nauki