Fathers’ involvement in child’s upbringing vs. young people’s idea of the father’s role in the family

W wyniku dokonujących się przemian społecznych, ekonomicznych i kulturowych, rola ojca w procesie wychowania dziecka staje się istotna. Rośnie więc zainteresowanie specyfiką roli ojca w rodzinie i jego kompetencjami wychowawczymi. Jerzy Witczak uważa, że obecność ojca w procesie wychowania jest nie tylko ważna i konieczna, ale praktycznie niemożliwa do zastąpienia. Ojciec dostarcza dziecku tych bodźców i wzorów w jego rozwoju społecznym i moralnym, których matka nie może zupełnie lub w tak szerokim zakresie mu ofiarować. Analizując uczestnictwo ojca w procesie rozwoju dziecka należy podkreślić istotną kwestię, jaką jest odmienność między miłością ojcowską a miłością macierzyńską. Kazimierz Pospiszyl stwierdza, że kochanie jest nieco inne u ojców niż u matek, choć jedno i drugie jest dziecku niezbędne. Zdaniem Tomasza Sosnowskiego matkę cechuje niestabilność nastrojów. Ojciec, bardziej zrównoważony w uczuciach, charakteryzuje się konsekwencją w postępowaniu, co ma duże znaczenie dla skuteczności oddziaływania na dziecko. Stanowczość jest podstawowym warunkiem zapewnienia dziecku równowagi emocjonalnej. Miłość ojcowska stanowi dla dziecka zachętę do dalszego rozwoju, wytycza w jakim kierunku ma ono postępować. Erich Fromm uważa, że rolą matki jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa w życiu, rolą zaś ojca jest nauka, kierowanie dzieckiem tak, aby było przystosowane do życia w społeczności, w której żyje. Ojciec stawia wymagania i kształtuje w dziecku cechy, które sprawią, że będzie ono w przyszłości zdolne pokonywać trudności życiowe. Miłość ojcowska jest dla dziecka inspiracją i wezwaniem do pracy nad sobą.As a result of ongoing social, economic, and cultural changes the role of the father in his child’s upbringing is becoming more and more significant. Therefore a growing interest in the characteristics of the father’s role in the family and his educational competences can be observed. J. Witczak believes that father’s involvement in the up bringing process is not only crucial but practically irreplaceable. The father provides his child with the stimuli and models necessary for social and moral development and it is either impossible for the mother to provide these stimuli and models or she is able to do it only in a limited scope. Having analyzed the fathers’ involvement in the child’s development process, the difference between maternal and paternal love should be emphasised. K. Pospiszyl6 states that although mothers and fathers love their children in a different way, both types of love are essential. According to T. Sosnowski mood lability is typical of mothers. Fathers tend to be better-balanced in their feelings and more consistent in their behaviour, which is of high significance when it comes to the effectiveness of influencing the child’s behaviour. Consistency is absolutely fundamental for providing the child with emotional stability. Paternal love constitutes a strong encouragement to further development and provides directions concerning the child’s behaviour. E. Fromm8 claims that it is the mother's role to provide children with the feeling of life security, and the father’s role is to teach children and to direct them in a way that enables them to adjust to the community they live in. It is the father who poses requirements and shapes the child’s personality traits so that it is able to overcome life’s difficulties. Paternal love provides inspiration and encouragement for the child to further work on self-improvement