Directing perpetration, referral perpetration, organised criminal group – analysis of selected legal instruments aimed at combating organised crime

Niniejsza praca analizuje sprawstwo kierownicze, sprawstwo polecające oraz zorganizowaną grupę przestępczą w kontekście ich roli, znaczenia oraz możliwości zastosowania w celu zwalczania przestępczości zorganizowanej. W pierwszym rozdziale omówiona została konstrukcja sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego. Przedstawiony został historyczny rozwój tych instytucji w polskim systemie prawa karnego oraz szczegółowe rozważania dotyczące cech charakterystycznych i znamion tych dwóch form sprawstwa. Zostały one również zestawione i porównane ze sobą. W drugim rozdziale uwaga skupiona została na przedstawieniu problematyki przestępczości zorganizowanej na gruncie kryminologicznym, historycznym oraz kulturowym. Główną oś rozważań stanowi, jednakże problematyka definicji „zorganizowanej grupy przestępczej” na gruncie Kodeksu karnego. Zaprezentowane zostały obszerne rozważania dotyczące elementów charakteryzujących zorganizowaną grupę przestępczą, które można wyróżnić na podstawie analizy orzecznictwa sądów oraz poglądów przedstawicieli doktryny prawa karnego. Przedstawione zostały również postulaty de lege ferenda w przedmiocie tej definicji. W rozdziale trzecim podjęta została próba zestawienia ze sobą konstrukcji sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego z konstrukcją zorganizowanej grupy przestępczej. Autorka poszukuje stanów faktycznych, w których każda z tych konstrukcji może mieć zastosowanie w celu podjęcia prawnej walki z przestępczością zorganizowaną. Omówione zostają również czynności sprawcze „brania udziału” oraz „kierowania” grupą, a także procesowe i materialnoprawne konsekwencje zastosowania w praktyce art. 258 k.k. W końcowej części pracy Autorka prezentuje wnioski oraz postulaty dotyczące użyteczności i możliwości zastosowania tytułowych konstrukcji w odniesieniu do przestępstw popełnianych przez osoby działające w zorganizowanych strukturach przestępczych.This thesis analyzes the directing perpetration, referral perpetration and organized crime group in the context of their role, importance and applicability to combat organized crime. The first chapter discusses the construction of directing and referral perpetration. The historical development of these institutions in the Polish criminal law system is presented, as well as detailed considerations of the characteristics and elements of these two forms of perpetration. They have also been compared and contrasted with each other. In the second chapter, attention is focused on presenting the issue of organized crime on criminological, historical and cultural grounds. The main axis of consideration is, however, the problem of the definition of "organized criminal group" on the basis of the Polish Criminal Code. Extensive considerations are presented on the elements that characterize an organized criminal group, which can be distinguished on the basis of an analysis of the case law of the courts and the views of representatives of the doctrine of criminal law. De lege ferenda postulates on the subject of this definition are also presented. In the third chapter an attempt is made to juxtapose the constructions of directing and referral perpetration with the construction of an organized criminal group. The author looks for factual states in which each of these constructions can be applied in order to undertake the legal fight against organized crime. Also discussed are the causal activities of "taking part" and "directing" a group, as well as the procedural and substantive legal consequences of the practical application of Article 258 of the Polish Criminal Code. In the final part of the work, the author presents conclusions and postulates on the usefulness and applicability of the title constructions in relation to crimes committed by persons acting in organized criminal structures