TEKİRDAĞ BÖLGESİ YÜZEYEL MANTAR ENFEKSİYON ETKENLERİNİN FARKLI YÖNTEMLERLE İDENTİFİKASYONU VE ANTİFUNGAL DUYARLILIĞI

Yüzeyel mikozlar, dünyanın her tarafında yaygın olarak görülmekte olup, ekolojik koşullara bağlı olarak değişen izolasyon sıklığı bildirilmektedir. Çalışmamızın amacı; Tekirdağ bölgesinde yüzeyel mikozlarda en sık etken olan dermatofit ve mayaların araştırılması ve izolatların sık kullanılan antifungal ajanlardan mikonazol, itrakonazol, terbinafin ve nistatin’ e karşı yanıtlarının antifungal duyarlılık testiyle belirlenmesidir. Çalışmamızda; 11.10.2011-08.04.2013 tarihleri arasında Namık Kemal Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Deri ve Zührevi Hastalıklar Kliniğinden Mikrobiyoloji Laboratuvarına gönderilen 726 hastaya ait toplam 898 örnek geleneksel yöntemler ile incelenmiş ve yüzeyel mikoz etkeni olarak belirlenen 159 izolatın, identifikasyonu önce geleneksel daha sonra moleküler yöntemlerle yapılmıştır. Yüzeyel mikoz sıklığı %17,7 olarak saptanmıştır. Üreme saptanan örneklerin 100 (%62.9)’ ü dermatofit ve 59 (%37.1)’ u maya olarak tanımlanmıştır. Hastalardan alınan örneklerin enfeksiyon bölgelerine göre dağılımına bakıldığında; en sık karşılaşılan klinik tablo sırasıyla tinea pedis (n=476, %53) ve tinea unguium (n=321, %35.74) olmuştur. İzole edilen dermatofitler; T. rubrum (%66), T. mentagrophytes (%15), M. canis (%8), T. tonsurans (%4), T. verrucosum (%3), E. floccosum (%3) ve T. terrestre (%1)’ dir. Maya izolatlarının tanımlamalarına bakıldığında; %31’ si C. glabrata, %15.25’ si C. guillermondii, %11.86’ sı C. albicans, %6.77’ si C. tropicalis, %3.38’ i C. dubliniensis, %1.69’u C. keyfr, %1.69’u C. krusei, %1.69’u C. lusitaniae, %1.69’u C. parapsilosis, %1.69’u C. zeylanoides, %1.69’u Rhodotorula sp. olarak saptanmıştır. Antifungal duyarlılık düzeylerine bakıldığında; T. rubrum suşlarının T. mentagrophytes suşlarına göre minimal inhibisyon konsantrasyonlarının (MİK) daha yüksek olduğu görülmüştür. Türler arasında en düşük MİK değerleri T. verrucosum ve T.terrestre suşlarında görülmüştür. Mayaların çeşitli antifungallere karşı duyarlılıkları incelendiğinde izolatların mikonazol, itrakonazol ve terbinafin’ e direnç geliştirdiği görülmüştür. Nistatine karşı daha az direnç saptanmıştır.Superficial mycoses, a worldwide infection shows different isolation rates due to ecological factors.The aim of our study was to detect the common causes of superficial mycoses in Tekirdağ region and antifungal susceptibilities of the isolates to miconazole, itraconazole,terbinafin and nystatine. A total of 898 samples of 726 patients which were sent to Microbiology laboratory from the Clinics of Dermatology of Namık Kemal University Hospital, between 11.10.2011 and 08.04.2013 were primarly examined with classical mycological methods, followed by molecular and classical identification methods of 159 agents of superficial mycoses. The frequency of superficial mycoses was 17.7%. Of the isolates, 100(62.9%) were dermatophytes and 59(37.1%) were yeasts. The most common clinical appearence were; tinea pedis(n=476, 53%) and tinea unguium (n=321, 35.74 %). The dermatophyte isolates were; T. rubrum (66%), T. mentagrophytes (15%), M. canis (8%), T. tonsurans (4%), T. verrucosum (3%), E. floccosum (3%) and T. terrestre (1%).The yeasts isolates were; C. glabrata (31%), C. guillermondii (15.25%), C. albicans (11.86%), C. tropicalis (6.77%), C. dubliniensis (3.38%), C. keyfr (1.69%), C. krusei (1.69%), C. lusitaniae (1.69%), C. parapsilosis (1.69%), C. zeylanoides (1.69%), Rhodotorula spp. (1.69%) respectively. As a result of susceptibility tests; MIC of T.rubrum were found higher than T. mentagrophytes isolates. The lowest MIC values were detected with T. verrucosum and T.terrestre. Resistance to miconazole, itraconazole and terbinafin was higher, whereas low resistance rates were detected to nystatine