Diyabetik Bireylerde Bakım Gereksinimlerinin Yaşam Kalitesi ve Kronik Hastalık Bakımına Etkisi

Aim: The aim of this study was to investigate the effect of care needs on quality of life and chronic disease care in patients with type-2 diabetes. Methods:A cross-sectional and descriptive study. One hundred forty-five patients with type-2 diabetes who were followed-up between January 2016 and January 2017in the university hospital were included in the study. The "Patient Presentation and Care Management Evaluation Form", "Quality of Life Assessment Scale(EQ-5D-5L)" and "Chronic Illness Care Assessment Scale-Patient Form (PACIC)" were used for the collection of data. One-way ANOVA test, Tukey HDStest, independent two-sample t-test, Kruskal Wallis test, Mann Whitney U test and Pearson correlation analysis were used for the evaluation of data.Results: In this study, the average total PACIC score of patients with type-2 diabetes was found to be satisfactory (3.78±0.79). However, the EQ-5D-5Laverage score was found to be close to perfect (0.84±0.17). A positive correlation was found between EQ-5D-5L scores and PACIC decision support andgoal setting/guidance sub-scale scores, and a negative correlation was found between positive EQ-5D-5L score and body mass index and HbA1c values. Asignificant correlation was also found between current diabetes treatment compliance and the EQ-5D-5L general health score and PACIC total score. ThePACIC decision support and goal setting/guidance sub-scales were found to be significantly different based on the diabetes education status of patients withtype-2 diabetes. Conclusions: Planning health education and counseling programs for general care adjustment are recommended for chronic diseasemanagement of diabetes.Amaç: Bu çalışmayla; tip 2 diyabetik bireylerde bakım gereksinimlerinin yaşam kalitesi ve kronik hastalık bakımına etkisinin incelenmesi amaçlandı. Yöntem: Kesitsel ve tanımlayıcı bir çalışma. Üniversite hastanesinde Ocak 2016 - Ocak 2017 tarihleri arasında takip edilen tip 2 diyabetli 145 hasta çalışmaya dahil edildi. Verilerin toplanmasında “Hasta Tanıtım ve Bakım Yönetimi Değerlendirme Formu”, “Yaşam Kalitesi Değerlendirme Ölçeği (EQ5D-5L)” ve “Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği-Hasta Formu (PACIC)” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tek yönlü ANOVA testi, Tukey HDS testi, bağımsız iki örneklem t testi, Kruskal Wallis testi, Mann Whitney U testi ve Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Bulgular: Bu çalışmada, tip 2 diyabetli hastaların ortalama toplam PACIC skorları tatmin edici bulundu (3.78 ± 0.79). Ancak, EQ-5D-5L ortalama skorunun mükemmele yakın olduğu bulundu (0,84 ± 0,17). EQ-5D-5L puanları ile PACIC karar desteği ve hedef belirleme / rehberlik alt ölçek puanları arasında pozitif, EQ-5D-5L skoru ve beden kitle indeksi ile HbA1c değerleri arasında negatif bir korelasyon bulundu. Mevcut diyabet tedavisine uyum ile EQ-5D-5L genel sağlık skoru ve PACIC toplam skoru arasında da anlamlı bir ilişki bulundu. PACIC karar desteği ve hedef belirleme / rehberlik alt ölçeklerinin tip 2 diyabetli hastaların diyabet eğitimi durumuna göre anlamlı derecede farklı olduğu bulundu. Sonuçlar: Araştırma sonucunda, tip 2 diyabetlilerin kronik hastalık bakım yönetiminde; genel tedaviye uyumu için sağlık eğitimi ve danışmanlık programları planlanması önerilebilir