Deneysel Inmemiş Testiste Testosteronun Koruyucu Etkisi

Amaç: İnmemiş testis, yenidoğan erkeklerde en sık görülen konjenital genital anomalidir. Etiyolojisinin multifaktoriyel olduğu düşünülmektedir. Artmış infertilite ve testis kanseri riski, inmemiş testisin önemli komplikasyonlarıdır. İnmemiş testiste, testiküler hasara neden olan iki ana faktör; hormonal yetersizlik ve oksidatif strestir. Bu nedenle, testiküler disfonksiyon riskini azaltmak için hormon replasman tedavisi ve antioksidan tedavi mantıklı görülmektedir. Bu çalışmada, inmemiş testis rat modelinde testestoron ve N-asetilsistin tedavisinin testiküler hasar üzerindeki koruyucu etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Lokal hayvan etik kurulunun onayıyla, toplam 11 adet 10 haftalık hamile Spraguee Dawley ratları çalışılmaya dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen 11 gebe rattan 9’una, gebeliğin 14 ile 20. günleri arasında 7 gün süreyle günde 7.5mg flutamid verilerek yenidoğan ratlarda inmemiş testis oluşturuldu. Yenidoğan ratlar 4 çalışma grubuna ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu olup, toplamda 8 normal testisi olan rattan oluşmaktaydı. Grup 2, tedavi uygulanmayan inmemiş testisi olan toplam 9 rattan oluşmaktaydı. Grup 3, inmemiş testisi olup NAC tedavisi uygulanan toplam 11 rattan oluşmaktaydı. Bu gruptaki ratlara doğumdan itibaren günlük 100mg/kg intraperitonel NAC tedavisi uygulandı. Grup 4, inmemiş testisi olup testosteron tedavisi uygulanan toplam 9 rattan oluşmaktaydı. Bu gruptaki ratlara doğumdan itibaren haftalık 100mg/kg intramüsküler testosteron undekonat uygulandı. Doğumlarından 70 gün sonra tüm ratlar dekapite edilerek sağ orşiektomi uygulandı. Çıkarılan testis dokuları biyokimyasal ve histopatolojik inceleme için değerlendirildi. Doku Süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GSH-Px) ve katalaz (CAT) gibi doku antioksidant enzim aktivitesi değerlendirildi. Ortalama seminifer tübül çapları (OSTÇ) ve ortalama testiküler biyopsi skoru (OTBS) histolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: N-asetilsistin tedavisi uygulanan ratların doku antioksidan düzeylerinin, tedavisiz gruba göre önemli derecede arttığı gözlendi. (p<0.001). İnmemiş testisi olup, testosteron tedavisi uygulanan ratlarda, SOD, GPx ve KAT seviyelerinde minimal artış tespit edilmesine rağmen, bu yükselme istatistiksel anlam kazanmadı. (p=0.372, p=0.407 ve p=0.392). Lipid peroxidasyon ürünlerinden biri olan malondialdehit (MDA) düzeyi, inmemiş testisi olan ratlarda kontrol grubuna göre belirgin derecede yüksek tespit edildi. N-asetilsistin tedavisi, MDA düzeyini tedavi almayan inmemiş testis grubuna göre anlamlı derecede baskıladı. Testosteron tedavisinde ise, MDA düzeyinde minimal azalma gözlenmiş olsa da, bu azalma istatistiksel olarak anlamlı değildi. (p=0.224) Tedavi uygulanmayan inmemiş testis dokularındaki OSTÇ ve OTBS değerleri, normal testis dokusuna göre belirgin olarak azaldı.(p<0.001) Hem NAC hem de testosteron tedavisinin OSTÇ ve OTBS değerlerini anlamlı oranda artırdığı ve bu artışın NAC tedavisi ile daha belirgin olduğu tespit edildi. (p<0.001) Sonuç: N-asetilsistin ile uygulanan antioksidan tedavinin ve testosterone ile uygulanan hormone raplasman tedavisinin, inmemiş testis rat modelinde koruyucu etkiye sahip olduğu gösterilmiştir. Etkinlik değerlendirmesinde N-asetilsistin tedavisinin, testosterone tedavisine göre daha etkili olduğu gözlenmiştir.Introduction: Undescended testis is the most common congenital genital anomaly in newborn males. Etiology of undescended testis appears to be multifactorial. Increase risk of sterility and testicular cancer are the two main consequences of undescended testis. Hormonal insufficiency and oxidative stress are supposed to be the main factors for testicular damage. In order to decrease the risk of testicular dysfunction, hormonal replacement and antioxidant treatment may be logical. In this study, we aimed to evaluate the protective effect of testosterone and Nacetylcysteine treatment on testicular damage at undescended testis rat model. Material and Methods: With the approval of local animal care and use committee, a total of 11, 10-week-old pregnant Spraguee Dawley rats, were included to the study. In order to form undescended testis, 9 pregnant rats were given 7.5 mg flutamide for 7 days between days 14 and 20 of gestation. New-born rats were divided into 4 groups. Group 1 (control) included a total of 8 rats with normal testes. Group 2 (undescended testis without treatment) included a total of 9 rats with undescended testis that did not receive any treatment. Group 3 (undescended testis plus NAC) included a total of 11 rats with undescended testis that received 100 mg/kg NAC intraperitoneally daily from birth. Group 4 (undescended testis plus testosterone) included a total of 9 rats with undescended testis that received 100mg/kg testosterone undekonat intramuscularly weekly from birth. At the 70th day of birth, all rats were decapitated and right orchiectomy was performed. Tissue antioxidant enzyme activities, including superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GSH-Px) and Catalase (CAT) were analysed. Mean seminiferous tubule diameter (MSTD), mean testicular biopsy score (MTBS) and apoptosis index was also evaluated under light microscopy. Results: N-acetlycysteine treatment significantly increased antioxidant levels compared to non-treatment group (p<0.001), but they were still significantly lower than control group (p<0.001). Testosterone treatment showed a slight increase in SOD, GPx and CAT levels but the difference was not significant (p=0.372 and p=0.407, p=0.392 respectively). N-acetlycysteine treatment significantly decreased MDA levels compared to non-treatment group (p<0.001). Testosterone treatment also showed an increase at MDA levels but the difference was not significant (p=0.224). Compared to normal testicular tissue, untreated undescended testicular tissue showed significant decrease in MSTD and MTBS.(p<0.001) Both NAC and testosterone treatment increased MSTD and MTBS and the increase of these parameters was more significant in NAC treatment group.(p