İNFLAMATUAR BARSAK HASTALIĞI İLE İLİŞKİLİ BELİRTEÇLERİN DÜZEYLERİNİN DİYABET HASTALARINDA İNCELENMESİ

AMAÇ: Öncelikli amaç inflamatuar barsak hastalıkları oluşum ve gelişiminde önemli olabileceği düşünülen adipoz doku ve inflamasyon belirteçlerinin tip 2 diyabet vakalarında panel olarak ve ilk defa bir arada çalışmaktır. Ayrıca elde edilecek leptin, ghrelin, resistin, EGF ve TNF-α belirteçlerine ait analiz verilerinden yararlanarak tip 2 diyabet ile ilgili tanı yöntemlerinin geliştirilebilmesine katkıda bulunmayı planlamaktayız MATERYAL METOD: Çalışmada kullanılan örnekler gönüllülerden kuru tüplerde kan alınarak, 3000 rpm 5 dakika soğutmalı santrifüjden sonra alınan serum olarak aligotlanmıştır. ELISA çalışması ise Leptin, Ghrelin, Resistin, EGF ve TNF-α belirteçlerine ait uygun protokoller eşliğinde gerçekleştirilmiştir. BULGULAR: Elde edilen veriler SPSS-8 paket programı ile istatistiksel olarak belirlenmiştir. Denek sayısı<50 olduğundan Leptin,EGF,Ghrelin için gruplarda Shapiro-Wilk testi sonuçlarına bakıldı. P< 0.05 olduğundan veriler normal dağılım göstermemektedir. Ghrelinin sonuçları Mann-WhitneyU testi ile değerlendirildi. Kontrol grubunda veriler normal dağılım göstermiş(p:0.544) ama hasta grubunda normal dağılım göstermediği için nonparametrik test olan Mann-Whitney U testi kullanıldı. EGF sonuçları Mann-Whitney U testi ile değerlendirildi. TNF Alfa için;p= 0.0001 gibi yüksek skorda ilişki saptanmıştır. Leptin için Mann-Whitney U testinde p=0.001 olarak anlamlı sonuçlar kaydedilmiştir. Rezistinde serum düzeyleri de benzer sebeplerden Mann-Whitney U testinde p=0.003 olarak belirlenmiştir SONUÇ: Epiteliyal gelişimini, gastrik asid salınımını ve anjiyogenezi teşvik eden multipotent bir protein olan EGF, β hücrelerinin yenilenmesinde ve sayılarının artırımında önemli rol oynadığı anlaşılmış,β hücrelerinin sayısının artmasıyla kana insülin salınımında artış ve diyabette etkisi gösterilmiştir. EGF verilerine göre hasta serum düzeyleri kontrol grupları düzeylerine göre yüksek düzeydedir ve ciddi fark/anlamlılık görülmüştür. TNF-α ile ilgili elde ettiğimiz sonuçlar diğer çalışmalarla beraber sitokin/diyabet ilişkisini daha iyi anlamamızı sağlayacaktır