Kawasaki hastalığı geçirmiş çocukların genetik yatkınlıklarının değerlendirilmesi

Kawasaki hastalığı ilk kez 1967 yılında Japonya'da Tomisaku Kawasaki tarafından tarif edilmiş çocukluk çağının akut ve kendi kendini sınırlayan bir vaskülitidir. Tedavi edilmeyen hastalarda %15-25 oranında koroner arter anevrizması gelişmektedir. Kawasaki hastalığının etyolojisi bilinmemekte ancak genetik olarak yatkın olan bireylerde çeşitli etkenlerle ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bu çalışmada kawasaki hastalığının patogenezinde önemli olan inflamatuar düzenleyici genlerden bazılarındaki olası polimorfızmlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya 50 Kawasaki hastası ile 50 sağlıklı çocuktan oluşan toplam 100 olgu alındı. Tanı anında toplam 24 (%46) hastada koroner arter tutulumu mevcuttu. 26 (%54) olguda koroner tutulum negatif olarak değerlendirildi. ICAM1 geninde Gly241Arg polimorfizmi tespit edildi. Sağlıklı grupta GG'nin hasta grubunda ise GA ve AA'nın daha fazla olduğu tespit edilmiştir p=0.024. ICAM1 geninde Gly241Arg polimorfizminde GA ve AA taşıyanların hastalığa yakalanma, GG taşıyanların ise hastalığa yakalanmama olasılıkları anlamlı derecede daha yüksek olarak tespit edilmiştir (p=0.022, OR=0,286, %95C1=0,094-0,868). Koroner arter tutulumu olanların %78'inde GA+AA mevcut iken koroner tutulum olmayanlarda ise bu oranın %36 olduğu tespit edildi. Koroner tutulum olmayanlarda %63 oranında GG olduğu görüldü. Sonuçlar istatistiksel olarak da anlamlı idi (p=0,023). eNOS geninde G894T polimorfizmi hasta ve kontrol grubu arasında karşılaştırıldığında hasta grubunda GT (%55,3) ve TT (%71,4) alellerinin, sağlıklı grupta ise GG (%58,7) alelinin daha fazla olduğu tespit edildi. Ancak iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0,201). Hasta grubunun 19'unda (%38) GG, 31'inde (%62) GT+TT var iken kontrol grubunda 27 olguda (%54) GG, 23 (%46) olguda olguda GT+TT mevcut idi. ancak gruplar arasında allel dağılımı bakımından anlamlı bir fark tespit edilmedi (p=0,108). Koroner arter tutulumu olanların %32'sinde GG aleli, %68'inde GT+TT alelleri varken koroner arter tutulumu olmayanların ise %43'ünde GG, % 57'inde GT+TT alelleri mevcuttu. Koroner arter tutulumu olanlarda olmayanlara göre GT+TT nin daha fazla oluşu istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0,462). VEGF geninde iki lokasyondaki polimorfızm (405 ve 460) hasta ve kontrol grubundaki dağılımları açısından değerlendirildi. VEGF405GG,GC ve CC dağılımı karşılaştırıldığında hasta grubunda GG ve CC'nin kontrol grubunda ise GC'nin daha fazla olduğu tespit edildi. Ancak aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0,53). Hasta grubunda 32 kişide GG veya CC homozigot form varken 18 kişide GC mevcut idi. Kontrol grubunda ise 30 bireyde GC mevcut iken 20 bireyde GG veya CC bulunmakta idi. Bu dağılım istatistiksel olarak da anlamlı derecede farklı idi. (p=0,016; OR=2,667; %95CI=1,188-5,985). Koroner arter tutulumu olanlarda olmayanlara göre GG + CC varlığı daha yüksek iken GC varlığı ise daha düşüktü. Ancak koroner arter tutulumuna göre alel dağılımı arasındaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,240). VEGF geninin 460.pozisyonunda CC, CT, TT ve TC olmak üzere dört farklı polimorfizm görülmüştür. Bunların dağılımına bakıldığında özellikle CT ve TT hasta grubunda daha fazla iken TC ve CC kontrol grubunda daha fazla tespit edildi. VEGF460TC hasta grubunda hiç yokken %100'ü (n:22) sağlıklı olan kontrol grubunda bulunmakta idi. (p=0,000). Koroner arter tutulumu olanların %37'sinde CC, %26'sında CT, %37'sinde TT mevcut iken koroner tutulumu olmayanların %24'ünde CC, %43'ünde CT, %33'ünde TT tespit edildi. Tutulum olanlarda CT görülme oranı diğerlerine (CC ve TT) göre daha seyrek gözlemlenirken tutulum olmayanlarda daha sık görülmekte idi. Ancak bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,5). PTX3 geninin incelenmesinde 48. exon düzeyinde Ala48Asp polimorfizmi tespit edilmiş olup Ala48AspHomozigot form sadece hasta grubunda görülürken normal olarak değerlendirilenler özellikle sağlıklı grupta bulunmakta idi. Hasta grubunda Ala48AspHomozigot ve Ala48AspHeterozigot kontrol grubuna göre belirgin oranda daha fazla tespit edildi. Bu farklılık istatistiksel olarak da anlamlı bulundu (p=0,000). Koroner arter tutulumu olanların %21'i normal, %53'ü heterozigot, %26'ı homozigot iken koroner arter tutulumu olmayanlarda bu dağılım sırası ile %10, %62, %28 olarak tespit edildi. Polimorfizmin koroner arter tutulumuna göre dağılımının anlamlı bir fark göstermediği tespit edildi (p=0,591). Sonuç olarak, Kawasaki hastalığı genetik zeminde bir yatkınlıkla birlikte çeşitli faktörler tarafından ortaya çıkarılabilen bir vaskülittir. ınflamatuar patogenezde etkili olan genlerde literatürde çeşitli polimorfizmler tespit edilmiştir. Bizim çalışmamızda da ICAM1, eNOS, VEGF, PTX genlerinde polimorfizmler tespit edilmiştir. Özellikle ICAM1 genindeki polimorfizm koroner arter tutulumu ile ilişkili bulunmuştur.Kawasaki's disease is an acute, self-limiting vasculitis of childhood that was first described by Tomisaku Kawasaki in Japan in 1967. Coronary artery aneurysm develops in 15-25% of untreated patients. The etiology of Kawasaki's disease is unknown, but it is thought that genetically predisposed individuals have emerged with a variety of factors. In this study, it was aimed to investigate possible polymorphisms in some of the inflammatory regulatory genes important in the pathogenesis of kawasaki disease. A total of 100 cases consisting of 50 Kawasaki patients and 50 healthy children were included in the study. Coronary artery involvement was present in 24 (46%) patients at the time of diagnosis. Coronary involvement was negative in 26 (54%) cases. Gly241Arg polymorphism was detected in the ICAM1 gene. GA and AA were found to be higher in the patient group and GG in healthy group respectively (p = 0.024 ),. In the Gly241Arg polymorphism in the ICAM1 gene, GA and AA carriers were found to have a higher risk of acquiring disease and GG carriers had a higher probability of not having the disease (p = 0.022, OR = 0.286, 95.01C = 0.094-0.886). GA + AA was present in 78% of patients with coronary artery involvement and 36% in patients without coronary involvement. 63% of the patients were found to have GG without coronary involvement. The results were also statistically significant (p = 0.023). The G894T polymorphism detected in the eNOS gene was compared between the patient and control group. it was found that GT (55,3%) and TT (71,4%) alleles were higher in patient group and GG (58,7%) alleles in healthy group. However, the difference between the two groups was not statistically significant (p = 0,201). There were GT + TT in 19 patients (38%) and 31 patients (62%) in the patient group. In the control group, 27 cases (54%) had GG and 23 cases (46%) had GT + TT. but there was no significant difference in allele distribution between the groups (p = 0,108). Of the patients with coronary artery involvement, 32% had GG allele, 68% had GT + TT alleles, 43% had coronary artery involvement, and 57% had GT + TT alleles. Greater occurrence of GT + TT was not statistically significant compared to those without coronary artery involvement (p = 0.462). In the VEGF gene, polymorphisms at two different loci (405 and 460) were evaluated in terms of their distribution in the patient and control group. When VEGF405GG, GC and CC distribution were compared, it was found that the GC was more common in the control group and GC and CC in the patient group. However, the difference was not statistically significant (p = 0.53). In the patient group, 32 patients had GG or CC homozygous form while 18 patients had GC. In the control group, GC was present in 30 individuals while GG or CC was present in 20 individuals. This distribution was statistically different at a significant level. (p = 0.016; OR = 2.667; 95% CI = 1.188-5.985). The presence of GG + CC is higher than that of those without coronary artery involvement, while the presence of GC is lower. However, this difference between allele distribution according to coronary artery involvement was not statistically significant (p = 0.240). Four different polymorphisms, CC, CT, TT and TC, were observed at position 460 of the VEGF gene. When we look at their distribution, CT and TT were more in the patient group whereas TC and CC were more in the control group. While no VEGF460TC was present in the patient group, 100% (n: 22) were in the healthy control group. (P = 0.000). Of the patients with coronary artery involvement, 37% had CT, 26% had CT, and 37% had CT, 24% had CC, 43% had CT, and 33% had no coronary involvement. The rate of CT in those who were excluded was less frequent than the others (CC and TT) but was more frequent in those without involvement. However, this difference was not statistically significant (p = 0.5). Ala48Asp polymorphism was detected in the 48th exon level of the PTX3 gene. The Ala48AspHomozygote form was found only in the patient group, whereas those evaluated as normal were in the healthy group. In the patient group, Ala48AspHomozygote and Ala48AspHeterozygote were detected more common than control group. This difference was statistically significant (p = 0,000). Of the patients with coronary artery involvement, 21% were normal, 53% were heterozygous, 26% were homozygous, and 10%, 62%, and 28%, respectively, with no coronary artery involvement. The distribution of polymorphism according to coronary artery involvement did not show any significant difference (p = 0.591). As a result, Kawasaki's disease is a vasculitis that can be detected by a variety of factors with a predisposition to genetic wartime. Several polymorphisms have been identified in the literature in genes that are effective in inflammatory pathogenesis. In our study, polymorphisms in ICAM1, eNOS, VEGF, PTX genes were also detected. In particular, the polymorphism in the ICAM1 region is associated with coronary artery involvement